Dag 32 VdlP

Zondag 30/10/2011 Santiago de Compostela. Even terugblikken. 31 Wandeldagen, meer dan 32 kilometers gemiddeld per dag. Enkele dagen het echt moeilijk gehad door die blaar aan mijn linker klein teentje. Zo erg dat ook mijn nagel er de brui aan gaf. Dat waren een drietal dagen dat het iets minder aangenaam, zeg maar pijnlijk was. Maar het woordje 'doorbijten' staat bovenaan in mijn pelgrimswoordenboekje. Ook het warme weer maakte het soms iets minder aangenaam, niet zozeer de temperatuur, maar het extra gewicht van het water dat je moet meedragen. Maar dat extra gewicht ben je snel gewoon op je rug. En dan waren er nog de twee dagen in de stortregen. De eerste dag viel het nog wel mee, heel, heel veel regen maar de temperatuur was aangenaam. Maar de volgende dagen, als je met klamme kleren moet vertrekken en het is dan ook nog mistig en zeer koud dan kan/moet je dat eerste woordje in mijn pelgrimswoordenboekje weer eens gebruiken. Dit was mijn tweede camino in evenveel jaren. Was dit nu iets anders in vergelijking met de Camino Francés van verleden jaar? De Via de la Plata is ook een camino maar anders. Verleden jaar was het een heel andere ervaring. Meer mensen, kortere afstanden tussen albergues, en een echte pelgrimssfeer. De geschiedenis, het spirituele en het culturele is op de Via de la Plata veel minder aanwezig. Het is meer een sportieve uitdaging met prachtige natuur en zeer mooie steden op de route. Het is hier ook zeer belangrijk om je route steeds goed voor te bereiden in functie van slaapplaats, drank, en voedsel. Kortom beide camino's hebben veel gemeen maar zijn ook zo verschillend. Dit jaar was het soms even doorbijten een echte sportieve uitdaging, verleden jaar was het iets eenvoudiger meer een culturele wandeling, een echte pelgrimstocht. Dan is er nog het hoofdstuk 'Ismaele de toscaan', mijn volgeling, dat is het minste wat ik kan zeggen. Liep hem de tweede dag op een bergje voorbij en bleef me naar volgen. Sprak enkel Italiaans dus moeilijk mee te communiceren maar alles bij elkaar verstonden we elkaar vrij goed ondanks mijn beperkte Italiaanse woordenschat. En ik moet toegeven, soms was het niet slecht om samen met iemand te lopen, zeker op de lange en eenzame etappes, je weet nooit wat je overkomt. Moest aan hem denken toen ik gisteren aankwam, spijtig dat hij moest opgeven maar als hij me vertelde wat hij allemaal deed op zijn agri turismo, verwonderde het me niet dat dit moest gebeuren. Hard werken van 's morgens vroeg tot na middernacht, hij had al een paar camino's bij hem thuis gelopen dit jaar. Pelgrimeren, het blijft iets speciaals, en wat het mooie eraan is, is dat iedere camino anders is. Een uitdaging tot meer ??? Wie weet.... Terug naar de dagorde. Een extra uurtje nachtrust was welkom na mijn tochtje van meer dan 1000 kilometers. Maar echt uitslapen daar heb ik geen zin in. De gewoonte om vroeg actief te zijn zit nog in mijn lichaam. Ga om acht uur ontbijten en kuier wat rond in de stad, om het een en ander te bezoeken. Althans dat was de bedoeling. Maar er is hier vandaag een jogging en loopwedstrijd door de straten. Veel te druk voor mij, ik loop een paar kilometertje naar de rand van de stad om er de 'Cidade da Cultura de Galicia' te bezoeken. Een nieuwe futuristisch cultuurstad waar alles nogal groots is opgevat en het mag een paar euro's kosten. Dat Spanje torenhoge schulden heeft verwondert mij niets, als ik zie wat hier allemaal uit de grond wordt gestampt aan openbare infrastructuur en natuurlijk gesponsord met ons Europees geld. In de Europeese Gemeenschap (Daar ergens in Brussel) noemt men dit een inhaalmanoeuvre. Natuurlijk met geld van de rijke landen. Het in de jaren zeventig en tachtig zo verouderde Spanje heeft ons al lang ingehaald. Plots begrijp ik Angela Merkel een beetje. Wij palaveren jaren om een MAS-je ( ja, MAS-je als ik zie wat hier gebouwd wordt) te bouwen, maar hier gaat alles precies een beetje sneller. Ik denk dat wij straks een inhaalmanoeuvre moeten maken. Drie uur de maag gromt tijd voor iets lekkers. En ik had het al gezegd, Galicië heeft een lange kuststrook tijd om daar eens iets van te proeven. Mariscos en mejillóns a la plancha en het smaakt heerlijk. Buikje vol, tijd voor een zalige siësta. Deze avond heb ik afgesproken voor het laatste avondmaal met Hans de Nederlander. Morgenvroeg nemen we dezelfde vlucht richting Barcelona, daarna vlieg ik naar Brussel en hij met een andere vlucht naar Amsterdam. Ik heb ervan genoten en hoop dat jullie je een beetje hebben kunnen inleven in mijn niet altijd vlekkeloze verslagje, maar na een lange hete of natte wandeldag je nog moeten concerteren op spelling en woordenschat is soms niet eenvoudig. Bedankt voor de reacties en misschien tot een volgende uitdaging. Geert. Posted using BlogPress from my iPad. Lukt het niet een reactie te plaatsen via de blog, stuur dan gewoon een mailtje naar: geertopweg@scarlet.be

Location:Rúa da Senra,Santiago de Compostella,Spanje