Dag 23 VdlP

Vrijdag 21/10/2011 Asturianos - Puebla de Sanabria - Requejo de Sanabria 26,5km (totaal 760,1) Verschrikkelijk koud in de albergue van Asturianos. Deze bevindt zich achter de sporthal en ligt de ganse dag in de schaduw. Verwarming is er niet en dekens al evenmin. En je gaat het geloven of niet maar het was hier deze nacht aan het vriezen en heb het hier bijgevolg ongelofelijk koud gehad. Doorom wat later vertrokken dan normaal het ging allemaal wat stroever deze morgen. Overal een laagje ijzel op en in de bar na een drietal kilometers zijn wij een attractie voor de mannen aan de bar. Ze vinden het ongelofelijk dat wij daar staan in korte broek als het buiten -3 graden is. En ook op tv zijn de vriestemperaturen uitvoerig aan bod, maar alles is hier blijkbaar onmiddellijk groot nieuws. Na ons barbezoek neem ik afscheid van Ismaele. Hij loopt nog tot in het volgende plaatsje waar hij de bus richting Orense wil nemen om deze stad te bezoeken en vervolgens naar Santiago te gaan vanwaar hij naar huis zal vliegen. De pijn aan zijn enkel was niet meer te harden, zeker als je zoals hij geen medicatie wil nemen. Dan maar alleen verder, want die Franse pelgrim die bij ons in de albergue sliep loopt ook met een slakkengang. Zijn voeten staan vol met blaren en op zijn tempo duurt het nog een eeuwigheid om Santiago te bereiken. Ik loop dus alleen en ben ook de eerste die door het smalle en dichtbegroeid pad loop. Hier hebben de spinnen deze nacht hun best gedaan want de spinnendraden kriebelen ongelofelijk in mijn gezicht. Wat ook nieuw is sinds vandaag, is dat het eten hier maar voor het oprapen valt. Walnoten en kastanjes in overvloed : dat wordt smullen tijdens de wandeling en de fuentes (waterkraantjes) vind je hier ook in ieder dorp. De vorige 700 kilometers er amper een paar tegengekomen en nu water in overvloed. Op de middag bezoek ik het mooie middeleeuwse plaatsje Puebla de Sanabria. Prachtig gelegen op een heuvel, alleen spijtig dat er niets te bezoeken valt omdat alles gesloten is. Dat kom je wel meer tegen hier in Spanje zeker buiten de grote toeristische centra. Dan maar een broodje tortilla en verder richting Santiago. In Terroso een dorpje van nog geen tien huizen, word ik aangesproken door een van de bewoners. Hij vraagt of ik een stempel wil van de parochie in mijn stempelboekje. Plaats genoeg in mijn boekje, een stempel meer of minder, alles kan voor mij, en blij dat de man is en alles wordt genoteerd in zijn groot pelgrimsboek waarin ik zie dat ik vandaag de derde pelgrim ben die hier voorbijkom en stempel ontvang. In Requejo stop ik ermee voor vandaag met amper 26,5 kilometers op de teller. Als ik doorloop moet ik er 18 kilometers bijdoen om een volgende albergue tegen te komen en dat vind ik net iets te veel van het goede. Zeker als er in die 18 kilometers nog eens flink moet geklommen worden naar het hoogste punt van deze camino. Dat zal voor morgen zijn met waarschijnlijk goed weer, maar vanaf zondag, volgens de voorspellingen, zal het wandelen in de regen worden. Dat is eens iets anders om mee te maken. We zien wel wat het wordt. Ik ga op zoek naar iets om te eten. Krachten opdoen voor het klim- en daalwerk van morgen en ook een nieuwe en laatste autonome regio, maar daar vertel ik morgen iets meer over. Posted using BlogPress from my iPad. Lukt het niet een reactie te plaatsen via de blog, stuur dan gewoon een mailtje naar: geertopweg@scarlet.be

Location:Requejo,Spanje