Vandaag weer een uur in het donker gelopen. En het was langs een drukke weg op een smal strookje. Gelukkig bewezen mijn led-lichtjes weer hun dienst. Waarom zo vroeg vertrekken zal u, zich afvragen? Gewoon om tijdig binnen te zijn voor de hitte. Ook vandaag weer om en bij de dertig graden en dat blijft ook zo de komende dagen, onvoorstelbaar warm voor de tijd van het jaar. 's Morgen is het wel lekker fris en staat en een stevig briesje. Vandaag de windstopper tot een uur of tien tot boven dicht, daarna begint het zonnetje zijn werk te doen.
Wat ons ook opvalt is dat die Spanjaarden heel traag op gang komen en zeker vandaag een zaterdag. Om iets voor negen uur zaten onze eerste tien kilometers er al op. En ik kan u garanderen het was hier in Casar de Cáceres precies een spookstad, geen levende ziel te bespeuren. Gelukkig toch een kleine bar gevonden waar we een koffie en cakeje konden krijgen. De vriendelijkheid is hier soms ver te zoeken hoe men je hier kan aanstaren is soms angstaanjagend. Wat verder toch nog een winkeltje gevonden om wat mondvoorraad mee te nemen wat de volgende 30 kilometers, nul, nada, rien te krijgen op de camino. Wat onze tocht betreft mooi maar mijn voeten doen onvoorstelbaar pijn. Ik koop mijn schoenen altijd een maatje te groot omdat ik weet dat na lange wandelingen voeten opzwellen. Maar nu is het zo erg dat ik zelfs mijn zolen eruit heb gehaald. Nog nooit meegemaakt. Misschien had ik in Cáceres beter andere schoenen gaan kopen ipv mijn cultuur niveau wat op te krikken.
We zitten hier nu in het grote niemandsland, in een mooie, moderne albergue, gelegen aan het Embalse de Alcántara (stuwmeer) waar je wel wat eten en drinken kan kopen. Voor het avondeten wordt het een microgolf gerecht wat iets vers staat hier niet op het menu. Ik begin wel verse groenten te missen, buiten een slaatje kennen ze hier maar weinig groenten.
Wat de dag van morgen brengen gaat, weet ik nu al. Zere voeten en je heb twee mogelijkheden, je loop 12 kilometers en stopt ermee, maar dat kom je niet vooruit of je loop verder naar de volgende slaapgelegenheid en dat moet je er veertig doen. We zie het wel, ik kan ook nog ergens mijn matje opblazen en onder een boom slapen, dan heb ik mijn slaapmatje eindelijk eens kunnen gebruiken. Een zaak is zeker het wordt een lange dag en weet het u te vertellen, wanneer? Dat weet ik nog niet... Ik probeer eens lekker te slapen vannacht. Geert. Posted using BlogPress from my iPad. Lukt het niet een reactie te plaatsen via de blog, stuur dan gewoon een mailtje naar: geertopweg@scarlet.be
Location:Carretera de la Ruta de la Plata,Garrovillas de Alconétar,Spanje
1 opmerking:
Beste Geert,
Je reisverslagen zijn weer geweldig om te lezen,je moet er na thuiskomst echt iets mee doen.En ja,spanjaarden zijn niet echt de meest vrolijke Fransjes.Wanneer je nog eens een bar binnenstapt kan je misschien eens uit volle borst de internationale meezinger "Dos...cervezas por favor" ten berde brengen.Indien geen succes is er nog altijd het onsterfelijke " Eviva Espana".
Geert,hou je taai en tot binnenkort.
met vriendelijke groet,
Jef Van Vlem
Een reactie posten