Onze gastheer in Casa del Reloj maak ons wakker zoals het hoort in een albergue, met klassieke muziek. Een eenvoudig ontbijt met brood, koffie en confituur staan ons op te wachten. Als je maar 10 euro betaalt voor slapen en ontbijt kan je niet veeleisend zijn. Om 07u.45 zijn we op pad in de schemering. Ja wij, wat Ismahel loop blijkbaar niet graag alleen en volgt mijn schaduw vanaf de eerste meter. 'k Moet wel toegeven dat ik het ook niet slecht vind om hier niet alleen te moeten lopen door deze, soms wel heel verlaten streek. Je weet nooit wat je overkomt.
Net buiten het dorp zie ik voetsporen in het stof en ze zijn vers. Ja, soms komt Indiaan Winnetou in mij opborrelen. Er lopen nog pelgrims voor ons. Kwart over acht komen we op een splitsing en vinden geen flecha Amarila (gele pijl). Winnetou had wat beter moeten opletten want mijn gps vertelt mijn dat we verkeerd gelopen zijn. Cowboy John Wayne achter mij had ook niets gezien, precies een echte Spaghettiwestern. Even 1,5 km. de gewone weg volgen en we zien het goede pad liggen. Allen is er een 1,5 meter hoge afsluiting die de twee wegen scheidt. Er zit niets anders op dat er voorzichtig over te klimmen en zien dat we niet blijven hangen in de prikkeldraad aan de bovenzijde. Het lukt wonderwel om dat na 50 meter door een poortje te moeten richting de weg waarop we zonet liepen, gvd! Eerst een Spaghettiwestern en nu Comedy Capers.
Voor het eerst lopen wij "acteurs" tussen de varkens. Niet zo maar varkens, maar het 'Cerdo Iberico' (iberisch varken). Dit is een halfwild zwijn dat al eeuwen lag voorkomt in de dehesa. Typerend voor deze varkens zijn hun zwarte kleur en de iest langere poten dan andere varkens. Ondanks zijn zwarte vacht kunnen deze varkens hier in deze extreme streek goed gedijen. In de voorjaar en de zomer leven deze varkens van grassen, kruiden,wortels en afgevallen olijven. In de herfst vreten deze varkens zich vol met eikels, in het Spaans zijn dat "bellota's", een naam die nog gaat terugkomen als ik iets meer vertel over de heerlijke hammen die deze varken opleveren. Deze belottas zijn zo voedzaam dat deze varkens in enkele maanden 60 á 80 kg. bijkomen tot ongeveer 170 á 180 kg. De combinatie van belottas en het veel rondlopen zorgt voor een mooi, met wet doorregen spierweefsel dat een uitmuntende notensmaak heeft. Het vlees wordt bijwijze van spreken gemarineerd door het vet. Als de cerdo's 14 á 18 maanden oud zijn en een maximum gewicht van 180 kg. hebben, is het geschikte moment aangebroken om de ze te slachten en er heerlijke jamón, paleta of nog meer overheerlijke specialiteiten van te maken. Maar dat is voor morgen...
Terug naar de dagorde, want wat wij voorgeschoteld kregen is hier in deze streek ook een geweldige specialiteit. Een kuitenbijters van de bovenste plank. Boven op de top zien we pelgrim Renée, een meisje uit Amsterdam die ligt te puffen in het "gras". Ze loop met ons mee tot in El Real de la Jara waar ze het voor bekeken houdt. Pittig detail van ons gesprek is, als ik haar vertel dat de albergue voor mij in Castilblanco gesloten was, deze voor haar de dag ervoor wel open was. Alleen viel toen haar eurocentje, dat zij de sleutel vergeten af te geven was in het benzinestation en deze gewoon op de tafel had laten liggen en toen ze vertrok de deur in het slot had getrokken waardoor Geert niet binnenkon.
In El Real de la Jara onze middagpauze gehouden om vervolgens aan de resterende 21 km te beginnen. In de bar maast de onze, en ja, in Spanje heeft ieder dorpje wel een paar bars, zaten nog vijf anderen pelgrims. Volgens Renée waren het allemaal Spanjaarden. Vlak na dit plaatsje liepen we een nieuwe autonome regio binnen nl. Extemadura.(dat leg ik ook nog eens uit, die autonome regio's) Tijdens de eerste 11 km. deze namiddag was enkel de zon een te duchten tegenstrever. De laatste 10 km. kwam daar nog eens een stevige klim bovenop richting Monesterio. Hier was mijn spreekwodelijke pijpje volledig uit. Het blijft hier net boven de 30 graden, ook de komende dagen. Ik verblijf hier nu in Hotel Moya. Voor 25 euro een tweepersoonskamer, gedeeld met Ismahel, avondeten, ontbijt en wifi. Wat moet een mens nog meer. Hopelijk een goed avondmaal want mijn maag gromt als die van een cerdo iberico. Ik ga eten tot morgen.
Foto's eindelijk kunnen plaatsen. Klik op link hiernaast "Via de la Plata" Posted using BlogPress from my iPad. Lukt het niet een reactie te plaatsen via de blog, stuur dan gewoon een mailtje naar: geertopweg@be
Location:Calle de Saines,Monesterio,Spanje
1 opmerking:
Dag Geert,
vol heimwee naar het prachtige Andalousië je reisverhaal gelezen. Wij wensen je heel veel succes met dit nieuwe avontuur. Maar met jouw ervaring, startend in de mooiste stad van Spanje en de mooie route die voor je ligt zal het zeker lukken!
Wij duimen en genieten van je blog.
Doe zo voort.
Groetjes,
Elke en Inge
Een reactie posten