Dag 04 VdlP

Zondag 02/10/2011 Monesterio - Fuente de Cantos - Calzadilla de los Barros. 29 km (Totaal 136,4) Geen wifi vandaag dus geen foto's en ook geen paragrafen maar tekst in een blok. Slecht geslapen deze nacht. Ik was nochtans moe genoeg, maar die blaffende honden dachten er anders over. Deze morgen eens naar de website gekeken van Ismaele (en niet Ismahel zoals foutief schreef in vorige verslagjes) zij agriturismo vakantiedomein. Zag er op het eerste zicht niet slecht uit. Acht Mensen in dienst om alles in goede banen te leiden vertelde hij mij want er blijkt ook een grote manege bij te horen. Wie interesse heeft, ik geef zij website even mee www.agritubrismoventuro.eu of www.agritubrismoventuro.com.


Ontbijt was een lunchpakket met ananassap, perzik, peer, en een gebakje want de bar was op zondag gesloten. Wat verder toch maar een koffie gaan drinken om niet inslaap te vallen tijdens de wandeling. Om kwart over acht vertrokken. Het eerste gedeelte van vandaag (11 km) liepen we noch steeds door dehesa's. Hier in Extermadura is er een groot verschil met de dehesa's in Andalusië. Hier zijn ze niet afgespannen met hekwerk naar met kilometers lange muurtjes. Na 11 km zijn de dehesa's dan plots verdwenen en sta je op een heuvel met niets dan akkers voor je en een prachtig zicht op het volgens stadje dat nu noch een witte vlek is in het imense landschap en waar we volledig door moeten. Het blijft hier trouwens zeer rustig, we lopen slechts twee pelgrims voorbij. De eerst had ik in Sevilla al zie lopen de dag voordat ik vertrok. Een Oostenrijkse van één meter en niks maar wel met een rugzak van 60 liter op haar rug en eentje van 20 liter aan de voorzijde. Ik denk dat deze aan de voorzijde diende als tegengewicht. Als ik haar vroeg waarom ze zo veel bagage meezeulde vertelde ze dat ze bang was voor de koude in Galicië. Je komt soms wat tegen hoor. Als je te koud krijgt koop dan ergens iets om aan te trekken, dat denk ik er tenminste van.


Iets voor één uur zitten we op het terras voor de kerk van Fuente de Cantos met drie tapa's voor ons en een mand volg brood. Drie stoofschotel de eerste varkensstaart de tweede varkensdarmen en de derde kippenvleugels. En jawel ze smaken alle drie naar meer. Hier gaat niet verloren van het varken. Er is hier een goede albergue en een prachtige privé albergue met zwembad, maar met slechts 22 km op de teller besluiten we 7 km. verder te lopen tot Calzadilla de los Barros. Een slechte keuze want de jeugdherberg hier ligt 2 km buiten het dorp en je kan er niets krijgen om te eten en de sleutel moet je afhalen in het gemeentehuis dat op zondag wel gesloten is. Dan maar naar het weghotel dat zeker geen aanrader is. Veel te duur, kleine kamers, bizarre mensen in de bar en wat we hier te eten gaan krijgen is maar zeer de vraag. Het zal zeker geen Jamón Iberico zijn. Trouwens ik had u gisteren belooft hierover wat meer te vertellen.





Na de dehesa en het iberisch varken vandaag wat meer over het product dat de combinatie van deze twee zaken opleverd, namelijk de heerlijke rauwe hammen. De "pata negra" hoor ik u al zeggen, maar dit is echter geen officiële benaming voor deze ham, in Spanje is deze term zelfs verboden. We spreken hier met veel waardering over de "Jamón Iberico" of "Paleta Iberico". Jamón is ham van de achterpoot en Paleta of Paletilla is ham van de voorpoot. Deze hammen worden in verschillende kwaliteiten (labels) geclassificeerd en zijn officiële vastgelegd in de Spaanse wetgeving. Eerst is er de "Belota" label. Deze ham (de beste maar ook de duurste) wordt bekomen als het credo voor meer dan 75% van het Iberische ras afstamt, 40% van zijn gewicht verkregen heeft door vrij rond te lopen in de dehesa en de laatste maanden enkel belotas (eikels) heeft gegeten. Het "Recebo" label bekomt me als men het cerdo iberico heeft bijgevoederd met maximum 30% granen en het "Pienso" label (ook wel "Cebo Campo" genoemd) bekomt men als men het cerdo iberico uitsluitend met granen heeft gevoederd. De in Spanje alom tegenwoordige "Jamón Serrano" (bergham) heeft niets te maken met iberico ham en is afkomstig van een blank gekruist varkensras. Niet alleen het kweken van de varkens is aan strenge normen onderworpen maar ook de bereiding en rijpingsproces is een ambacht van lange adem. De poten worden na het slachten in v-vorm uitgesneden en opgehangen om te laten uitbloeden. Vervolgens worden ze voor ongeveer twee weken en in het zeezout gelegd. Hierna worden ze gewassen en opgeslagen bij een temperatuur van 6 á 8 graden waardoor het vlees droog en stevig wordt. Hierna verhuizen de hammen naar de drooghallen (secadores) waar het rijpingsproces kan beginnen. Als in het voorjaar de temperatuur stijgt en de hammen beginnen te zweten verliezen deze ongeveer eenderde van hun gewicht en ontwikkelt zich langzaam de geur en smaak. De rijping wordt afgerond in kelders (Bodegas) waar schimmel (Penicillium roquefortis) het aroma verder verfijnt. De calador (keurmeester) keurt met een cola (pons van been of hoorn) of het vlees na 24 tot zelfs 30 maanden voor consumptie geschikt is. Het gewicht van een ham varieert dan tussen de 6 á 8 kg. Nu is het nog een kwestie van de ham in te spannen in een Jamanera waarna het ritueel versnijden kan beginnen. Dit moet gebeuren met een speciaal mes waarmee flinter dunne plakjes worden afgesneden. Geserveerd met een stukje brood kan u nu genieten van deze delicatesse. Ique Aproveche! (eet smakelijk) en dat ga ik ook doen.


Tot morgen. Geert. Verstuurd vanaf mijn iPad. Posted using BlogPress from my iPad. Lukt het niet een reactie te plaatsen via de blog, stuur dan gewoon een mailtje naar: geertopweg@scarlet.be

Location:Carretera Local de Villafranca de los Barros a Oliva de Mérida,Ribera del Fresno,Spanje