Dag 22 VdlP

Donderdag 20/10/2011 Calzadilla de Tera - Mombuey - Asturianos. 41,7 km (totaal 733,6). Om te beginnen even iets recht zetten. Gisteren zijn er in de albergue dan toch nog twee pelgrims binnengevallen, een Amerikaans koppel dat drie weken heeft om van Sevilla naar Santiago te lopen. Zij nemen regelmatig de bus anders lukt het geen mens om deze tocht in die periode te lopen. Vandaag nog even met een Franse pelgrim gelopen en hij had er al heel wat camino 's opzitten, maar de Via de la Plata was de zwaarste van allemaal, zei hij! Gisterenavond lekker gegeten in de bar die net ietsje verder was dan men ons had verteld. Alleen de wijn was van een bedenkelijke kwaliteit, het bewijs hiervan was dat er meer dan een halve fles over bleef. Tijdens de wandeling terug naar de albergue werden we even vergezeld door een slanke, sierlijk en lieve dame. (zie foto) Deze morgen al vroeg wakker want het Amerikaans koppel ging vroeg vertrekken. Als wij om zeven uur de deur uitgingen waren zij nog lang niet klaar. Het was wel even schrikken toen we buiten kwamen, bitter koud en mist. Alles aangetrokken wat mogelijk was en nog had ik het koud. Dan maar mijn regencape aangetrokken, goed om het een beetje warm te krijgen en mij droog te houden want de mist was nadrukkelijk aanwezig. Bij zonsopgang zijn we aan de stuwdam van het Embalse de Agavanzal. Echt prachtig wat we er te zien krijgen, mist, zon, water... even genieten en verder stappen anders komen we er niet. Een paar kilometers verder in Villar De Farfón, een god verlaten dorpje waar ook geen bar is om te ontbijten, steek ik bij de laatste hoeve van het dorp mijn hoofd even binnen aan het openstaande poortje. Natuurlijk zoals overal in Spanje een blaffende hond en erachter een engels sprekende man. Het is een Zuid-Afrikaan die hier een vervallen boerderijtje aan het opknappen is en er een privé albergue van aan het maken is. Wij mogen ons een 'lekkere' nestcafé maken met enkel koekje en deponeren een donativo in het bakje. Ik bekijk even de albergue en moet zeggen het heeft iets, hier had ik wel willen verblijven een speciaal plaatsje dat ik alleen maar kan aanraden. Het is wel koud maar we lopen in een ander landschap dan de afgelopen dagen. Het monotone is blijkbaar achter de rug, we lopen door een aangename omgeving met regelmatig een dorpje waar niet veel te beleven valt maar dat wel voor afwisseling zorgt. Het gaat plots veel beter, het zal vooral tussen de oren zijn dat het beter gaat, te danken aan de afwisseling. Ik spreek nu wel voor hetgeen er tussen mijn oren aan het gebeuren is want achter mijn loop er iemand waarmee het helemaal niet zo goed gaat. Met Ismaele zijn enkel gaat het niet zo goed, integendeel hij heeft steeds meer pijn en volgt de camino niet meer. Hij loopt langs de carretera om zijn enkel te sparen, maar waarschijnlijk moet hij morgen de strijd staken en vertrekt morgen richting Toscanië. (wordt vervolgd) Ik loop dus meestal alleen want, zoals al eerder gezegd, ik blijf de camino trouw, geen carretera voor mij. En als je door Spanje loopt kom je wel ergens infrastructuur werken tegen. Ook vandaag, weer allerlei aanduidingen langs de camino waar ik geen jota van versta. Loop de waarschuwingen voorbij maar zoek toch maar even op in mijn woordenboek wat dat allemaal betekent. Als ik zie waar ik sta en de vertaling lees begin ik plots wat sneller te stappen en mijn esfínter (zoek dat maar op) staat strak gespannen. Ik bevind mij in een zone waar men met explosieven werkt voor het aanleggen van een nieuwe spoorlijn ! ! En dan na meer dan 35 kilometers stappen denk je dat je er bent. Maar niets is minder waar. Wel een albergue maar geen bar, geen winkel en bijgevolg niets om te eten deze avond. Dan maar een vijftal kilometers verderop naar het volgende dorp waar wel een bar is en waar er iets te eten valt. Dus vandaag een paar kilometers meer op de teller dan voorzien. Maar het komt goed uit, het zijn waarschijnlijk kilometers die ik minder in de regen zal moeten lopen als het de weersvoorspellingen hier op tv bekijk. Of het gaat regenen weet ik u morgen te vertellen. Adiós. Geert. Posted using BlogPress from my iPad. Lukt het niet een reactie te plaatsen via de blog, stuur dan gewoon een mailtje naar: geertopweg@scarlet.be

Location:Calle Castro Alto,Asturianos,Spanje