Dag 32 VdlP

Zondag 30/10/2011 Santiago de Compostela. Even terugblikken. 31 Wandeldagen, meer dan 32 kilometers gemiddeld per dag. Enkele dagen het echt moeilijk gehad door die blaar aan mijn linker klein teentje. Zo erg dat ook mijn nagel er de brui aan gaf. Dat waren een drietal dagen dat het iets minder aangenaam, zeg maar pijnlijk was. Maar het woordje 'doorbijten' staat bovenaan in mijn pelgrimswoordenboekje. Ook het warme weer maakte het soms iets minder aangenaam, niet zozeer de temperatuur, maar het extra gewicht van het water dat je moet meedragen. Maar dat extra gewicht ben je snel gewoon op je rug. En dan waren er nog de twee dagen in de stortregen. De eerste dag viel het nog wel mee, heel, heel veel regen maar de temperatuur was aangenaam. Maar de volgende dagen, als je met klamme kleren moet vertrekken en het is dan ook nog mistig en zeer koud dan kan/moet je dat eerste woordje in mijn pelgrimswoordenboekje weer eens gebruiken. Dit was mijn tweede camino in evenveel jaren. Was dit nu iets anders in vergelijking met de Camino Francés van verleden jaar? De Via de la Plata is ook een camino maar anders. Verleden jaar was het een heel andere ervaring. Meer mensen, kortere afstanden tussen albergues, en een echte pelgrimssfeer. De geschiedenis, het spirituele en het culturele is op de Via de la Plata veel minder aanwezig. Het is meer een sportieve uitdaging met prachtige natuur en zeer mooie steden op de route. Het is hier ook zeer belangrijk om je route steeds goed voor te bereiden in functie van slaapplaats, drank, en voedsel. Kortom beide camino's hebben veel gemeen maar zijn ook zo verschillend. Dit jaar was het soms even doorbijten een echte sportieve uitdaging, verleden jaar was het iets eenvoudiger meer een culturele wandeling, een echte pelgrimstocht. Dan is er nog het hoofdstuk 'Ismaele de toscaan', mijn volgeling, dat is het minste wat ik kan zeggen. Liep hem de tweede dag op een bergje voorbij en bleef me naar volgen. Sprak enkel Italiaans dus moeilijk mee te communiceren maar alles bij elkaar verstonden we elkaar vrij goed ondanks mijn beperkte Italiaanse woordenschat. En ik moet toegeven, soms was het niet slecht om samen met iemand te lopen, zeker op de lange en eenzame etappes, je weet nooit wat je overkomt. Moest aan hem denken toen ik gisteren aankwam, spijtig dat hij moest opgeven maar als hij me vertelde wat hij allemaal deed op zijn agri turismo, verwonderde het me niet dat dit moest gebeuren. Hard werken van 's morgens vroeg tot na middernacht, hij had al een paar camino's bij hem thuis gelopen dit jaar. Pelgrimeren, het blijft iets speciaals, en wat het mooie eraan is, is dat iedere camino anders is. Een uitdaging tot meer ??? Wie weet.... Terug naar de dagorde. Een extra uurtje nachtrust was welkom na mijn tochtje van meer dan 1000 kilometers. Maar echt uitslapen daar heb ik geen zin in. De gewoonte om vroeg actief te zijn zit nog in mijn lichaam. Ga om acht uur ontbijten en kuier wat rond in de stad, om het een en ander te bezoeken. Althans dat was de bedoeling. Maar er is hier vandaag een jogging en loopwedstrijd door de straten. Veel te druk voor mij, ik loop een paar kilometertje naar de rand van de stad om er de 'Cidade da Cultura de Galicia' te bezoeken. Een nieuwe futuristisch cultuurstad waar alles nogal groots is opgevat en het mag een paar euro's kosten. Dat Spanje torenhoge schulden heeft verwondert mij niets, als ik zie wat hier allemaal uit de grond wordt gestampt aan openbare infrastructuur en natuurlijk gesponsord met ons Europees geld. In de Europeese Gemeenschap (Daar ergens in Brussel) noemt men dit een inhaalmanoeuvre. Natuurlijk met geld van de rijke landen. Het in de jaren zeventig en tachtig zo verouderde Spanje heeft ons al lang ingehaald. Plots begrijp ik Angela Merkel een beetje. Wij palaveren jaren om een MAS-je ( ja, MAS-je als ik zie wat hier gebouwd wordt) te bouwen, maar hier gaat alles precies een beetje sneller. Ik denk dat wij straks een inhaalmanoeuvre moeten maken. Drie uur de maag gromt tijd voor iets lekkers. En ik had het al gezegd, Galicië heeft een lange kuststrook tijd om daar eens iets van te proeven. Mariscos en mejillóns a la plancha en het smaakt heerlijk. Buikje vol, tijd voor een zalige siësta. Deze avond heb ik afgesproken voor het laatste avondmaal met Hans de Nederlander. Morgenvroeg nemen we dezelfde vlucht richting Barcelona, daarna vlieg ik naar Brussel en hij met een andere vlucht naar Amsterdam. Ik heb ervan genoten en hoop dat jullie je een beetje hebben kunnen inleven in mijn niet altijd vlekkeloze verslagje, maar na een lange hete of natte wandeldag je nog moeten concerteren op spelling en woordenschat is soms niet eenvoudig. Bedankt voor de reacties en misschien tot een volgende uitdaging. Geert. Posted using BlogPress from my iPad. Lukt het niet een reactie te plaatsen via de blog, stuur dan gewoon een mailtje naar: geertopweg@scarlet.be

Location:Rúa da Senra,Santiago de Compostella,Spanje

Botafumeira

Klik op link om hem te zien vliegen. http://www.youtube.com/watch?v=gz5NI3ChZS4

Verstuurd vanaf mijn iPad

Dag 31 VdlP

Zaterdag 29/10/2011 Outeiro - Santiago de Compostela 16,8 km (totaal 1004).


Ontbijt uit de automaat, vroeg op pad, een pittig tochtje van goed drie uur, en om 11 uur sta ik voor de kathedraal, haal Compostela op bij pelgrimsbureau, geef rugzak in bewaring. Twaalf uur pelgrimsmis in kathedraal met prachtig zicht op botafumeira (plaats later het filmpje). Fotoserie voor de kathedraal, wat eten, een bed zoeken, deftige kleren kopen, cerveza drinken, rugzak afhalen, aandenken kopen, wat op de blog plaatsen, half uurtje een tukje, douchen, nieuwe kleren aan, gaan eten en iets drinken met mede pelgrims en mijn bedje in. Een te drukke dag daarom eens een verslagje in telegramstijl. Druk, druk druk en ook morgen heb ik het druk. Dan moet ik uitslapen. Maandag vlieg ik terug naar huis. Schrijf morgen wel een eindverslagje over mijn Via de la Plata. Tot morgen. Geert


Posted using BlogPress from my iPad. Lukt het niet een reactie te plaatsen via de blog, stuur dan gewoon een mailtje naar: geertopweg@scarlet.be

Location:Rúa de Entremurallas,Santiago de Compostella,Spanje

Dag 30 VdlP

Vrijdag 28/10/2011 A Laxe - Outeiro 32,9 km (totaal 987,2) Kort en bondig vandaag wegens tijdgebrek. Eindelijk is het weer hier terug normaal. Het was niet menselijk de afgelopen dagen al die regen, maar we hebben het overleefd. Vandaag een prachtige wandeldag met mooi en aangenaam weer. Heb eindelijk nog eens kunnen genieten van de wandeling. Ik zit wel met enkele technische problemen maar daar zoek wel een oplossing voor. Fototoestel heeft een druppeltje water teveel maar binnen gekregen, het doet heel raar. Zit hier vandaag in een afgelegen albergue en het restaurant was een heel stukje lopen. Dan maar al liftend naar de supermarkt hier 5 kilometers verder. Het lukt ons onmiddellijk om een lift te versieren en komen terug met een taxi. Geert is weer kok van dienst, vandaar dat ik weinig tijd heb om te bloggen. 'Spaghetti à la puta nesca' snel klaar en heel lekker, als ik zie hoeveel ik maak en wat er overschiet (niets) heeft het gesmaakt. Pakjessoep, dessert en voldoende wijn waren er natuurlijk ook. Moet nu afsluiten want na die natte dagen was het hoog tijd dat ik mijn kleren eens een wasbeurt gaf, ze kregen een heel apart geurtje . Deze zullen nu ongeveer droeg zijn en kan nu aan mijn strijk beginnen. Het leven van een pelgrim is niet simpel. Morgen is het afgelopen, met slechts 17 kilometers te lopen een gezondheidswandeling richting ons einddoel. Tot morgen ik ga strijken en slapen. Geert Posted using BlogPress from my iPad. Lukt het niet een reactie te plaatsen via de blog, stuur dan gewoon een mailtje naar: geertopweg@scarlet.be

Location:Carretera Santiago-Ourense,Vedra,Spanje

Dag 29 VdlP

Donderdag 27/10/2011 Oseira - A Laxe 28,8 km (totaal 954,3)


Het eerste wat ik vandaag doe is mijn hoofd even maar buiten steken om te kijken of het regent. Er vallen geen druppels en dat was al een tijdje geleden, maar zie ook geen sterren aan de hemel, dat is een slecht teken. De voorspellingen geven nog regen voor vandaag maar gelukkig niet zoveel als gisteren. Blijven lachen Geert, er zijn ergere dingen in het leven dan... regen, natte schoenen, vochtige... kleren, broek, kousen. Hier iets droog krijgen in deze kille ruimte van het klooster, dat lukt niet zo best. Dus we trekken alles maar vochtig aan, 'k ben onmiddellijk wakker met die klamme, kille kleren !!! Ontbijt in de bar om halfacht, speciaal door ons gevraagd wat normaal ging de bar pas open om acht uur. Stevig ontbijt genuttigd vandaag wat de voorspellingen zien er somber uit, we zullen het nodig hebben. Acht uur we vertrekken en wie is er ook van de partij? De regen natuurlijk, mooi op tijd om ons de ganse dag te vergezellen. Mist is er ook vandaag, zeker als we onmiddellijk een pittige helling oplopen. En die hellingen zijn veelvuldig aanwezig, maar er is een voordeel aan vandaag, ze zorgen ervoor dat je het af en toe een beetje warm krijgt. Voor de rest is het met het hoofd in de grond lopen. Het blijft hier met bakken uit de hemel vallen. Daarom vandaag ook geen foto's, mijn fototoestel had gisterenavond rare kuren, waarschijnlijk door de regen van gisteren. Laat hem vandaag mooi in een plastic zakje in de rugzak. Vandaag weer weinig pelgrims in de albergue, slechts drie. Die twintig van een paar dagen geleden lopen allemaal wat minder snel. Zeker met het weer van de laatste dagen. Als ik deze avond in de bar de krant even inkijk hebben we na de warmte records weer enkele records mogen meemaken de afgelopen dagen. 173 Liter water is er hier de laatste dagen per vierkante meter gevallen. Ik kan u verzekeren dat het heel nat is geweest en weet nu perfect waarom Galicië zo groen is en er hier zoveel water aanwezig is. Gelukkig vanaf morgen droger weer om aan de voorlaatste etappe te beginnen. Tot later ik moet het een en ander proberen droog te krijgen. Grtz. Natte Geert


Posted using BlogPress from my iPad. Lukt het niet een reactie te plaatsen via de blog, stuur dan gewoon een mailtje naar: geertopweg@scarlet.be

Dag 28 VdlP

Woensdag 26/10/2011 Ourense - Cea - Oseira 31,3 km (totaal 925,5) Een dag die ik niet snel zal vergeten. Droog begonnen maar daar kwam al snel verandering in. Na enkele kilometers (8) voelde ik het water (zweet) over mijn rug lopen. Hiervoor, zorgde een helling buiten categorie voor en als ik boven op de top sta begint het te druppelen. Het is dan ongeveer tien uur wat we zijn zeer laat vertrokken deze morgen. Één druppel worden er twee en twee worden er vier... en we zijn vertrokken voor de rest van de dag. Ik vat het even samen: Druppelen, een plensbui, regenen, hard regenen, nog harder regenen, en van twee tot als we toekomen, om vijf uur in Oseira een zondvloed. En daar staan we voor het klooster in het grote niemandsland. We bellen aan en nog eens aanbellen maar geen pater die komt opendoen. Ze zullen waarschijnlijk bezig zijn met hun siësta maar wij staan hier wel door en door nat, zeg maar zeiknat, te verkleumen in de zondvloed en alsof dat het nog niet voldoende was, begint het nog te bliksemen en donderen. Omdat het zo'n rotweer is, maar wel een prachtige wandeling, blijf ik in de buurt van Hans, een Nederlander van goed in de zestig. Hij loop wel veel trager dan ik, maar met mijn nieuwe schoenen, is het verstandig om het wat rustiger aan te doen. Trouwens die nieuwe schoenen kunnen mijn voeten 25 kilometer droog houden, wat niet slecht is als ik een vergelijking maak met andere pelgrims. Maar we blijven lachen, ondanks het rotweer vind ik het nog steeds aangenaam, op het laatste lachen we wel een beetje groen, maar dat pas goed bij het groene Galicië. En waarom het hier zo groen is, weet ik met zekerheid sinds vandaag. Hans daarentegen lacht rood, hij valt twee maal. De eerste keer zonder erg maar de tweede keer met zijn gezicht tegen een stapelmuurtje en dat ziet er niet zo goed uit. Onmiddellijk een bebloed aangezicht, lekker vies en smerig maar gelukkig valt het allemaal een beetje mee als het bloeden stopt. Een kap in de neus en een geschaafd voorhoofd. het had erger kunnen zijn. En als er na veel aandringen en een telefoontje van Hans, toch een pater komt opendoen worden we al onmiddellijk aangemaand om snel te gaan douchen want de laatste rondleiding in het klooster begint over twintig minuten. We betalen vijf euro voor het slapen en drie voor de rondleiding. Het is hier wel een heel speciaal om te blijven slapen, zo liggen de douches in het klooster en de slaapzaal in een bijgebouw buiten het klooster. Met slechts vier pelgrims slapen we hier vandaag. In Ourense waren er meer dan twintig aanwezig in de albergue maar de meesten daarvan durfde het niet aan om hier in het klooster te blijven slapen. Deze slaapgelegenheid wordt in heel veel gidsen omschreven, als een slechte plaats om te verblijven. Ik vind dat het een verplichting moest zijn om hier te verblijven als pelgrim. Het is hier niet echt de beste plaats om te blijven slapen, maar wel tenminste eentje waar er een echte religieuze pelgrimssfeer heerst. Eten doen we met ons vieren in de bar en om negen uur licht uit en slapen. Het was dan ook een vermoeiende en een zeer speciale dag vandaag eentje die zeer hoog scoort in mijn hitlijst. Geniet van de foto's. Tot morgen. Posted using BlogPress from my iPad. Lukt het niet een reactie te plaatsen via de blog, stuur dan gewoon een mailtje naar: geertopweg@scarlet.be

Dag 27 VdlP

Dinsdag 25/10/2011 Xunqueira de Ambía - Ourense 22,7 km (totaal 894,2)


Vandaag een korte etappe van slechts 22,7 kilometers en steeds geleidelijk bergaf, dat maak dat we al om één uur hier in Ourense waren. Een saaie tocht, volledig langs de carretera en alsof dat nog niet genoeg was, liep ik de ganse dag in de regen. We blijven lachen want geen problemen te melden buiten wat natte voeten.


Ik val in herhaling, ik weet het wel, maar dat is nu eenmaal de fout van de Romeinen dat ook hier een prachtige Romeinse brug over de Río (Río Miño) een van de pronkstukken van deze stad is. Alleen kom je de stad niet binnen, zoals in vorige steden, maar verlaten we Ourense morgen over deze brug. Het binnenlopen van deze stad, en zeker in de regen was vrij saai. Er valt hier wel wat te bekijken maar het weer (de regen) maak alles een beetje somber. Een open informatiekantoor is hier ook al niet te vinden. In de kathedraal is alles donker en de straten liggen er verlaten bij. Kortom een sombere herfstdag in Galicië.


Maar ik wil Ourense niet de grond inboren, als men even maar de details kijkt heeft deze stad wel wat te bieden, alleen ontbreekt de zon om er een aangename stad en dag van te maken. Maar ik maak er een aangename namiddag van door enkele Belgische biertjes (Trappisten) te drinken in een bar samen met Hans een Nederlander die al enkele dagen, dezelfde etappes aflegt als ik. Ik maak het kort vandaag die donkerbruine trappisten zitten wat in mijn hoofd. En morgen gaan we het klooster in met nieuwe schoenen aan wat men voorspeld hier voor woensdag en donderdag heel veel regen en durfde het niet aan om met mijn oude schoenen twee dagen in de regen te lopen langs paden die de laatste dagen al liters water te verwerken kregen. Nu maar hopen dat ik in mijn nieuwe schoenen geen blaren krijg want deze zullen pas ingelopen zijn als ik hopelijk vrijdag of zaterdag aankom in Santiago. Wordt vervolgd...


Posted using BlogPress from my iPad. Lukt het niet een reactie te plaatsen via de blog, stuur dan gewoon een mailtje naar: geertopweg@scarlet.be

Location:Rúa de Emilia Pardo Bazán,Comarca de Ourense,Spanje

Dag 26 VdlP

Maandag 24/10/2011 Laza - Alberguería - Xunqueira de Ambía 32,7 km (totaal 871,5) Geen nieuws, goed nieuws. Alles met mij nog steeds in orde. Na een dagje in een Schots landschap te hebben gelopen, was het vandaag weer wandelen in het betoverende Galicië, zoals ik het ken van verleden jaar. Alleen was het vandaag echt, maar dan ook echt schots weer. Gisterenavond is het hier stevig beginnen regenen en deze morgen was het er nog steeds met emmers aan het uitvallen. Niets aan te doen, regencape aan, verstand op nul... we moeten erdoor, en....!! Geert loop niet langs de carretera zoals de meeste pelgrims, ik blijf de camino trouw. Gelukkig zijn de meeste paden goed begaanbaar en is er niet te veel modder. Na ruim twee uur en een stevige klim kom ik in het plaatsje met de voor een pelgrim prachtige naam Alberguería en want vind je daar? Een bar met de klikkende naam "Rincon de Peregrino", in het Nederlands vertaald, moet dat ongeveer, "schuilplaats voor de pelgrim" zijn en dat was het ook vandaag een echte schuilplaats. Even opwarmen en vooral opdrogen want het was tot zover een natte bedoening. Heel deze schuilplaats hangt vol met schelpen met erop de naam van de pelgrim en datum dat hij er geweest is. Sinds 2004 is de brave man ermee bezig en ik denk dat uit binnenkort zal moeten uitbreiden, want het hangt er aardig vol. Maar als we buiten komen zie ik enkele blauwe plekjes aan de horizon, het gaat de goede kan uit. Op de middag geniet ik van mijn picknick in het zonnetje gedurende welgeteld twee minuten en kan dan gaan schuilen onder een afdakje. Gelukkig wordt het beter in de namiddag en het is een prachtige wandeling door van die echte oude Galicische dorpjes die in Bokrijk een prachtige attractie zouden zijn. Wat ook nieuw is sinds de laatste twee dagen, zijn albergues met veel pelgrims. Blijkbaar ben ik in de staart van het peloton terechtgekomen. De laatste twee dagen steeds met tien en vandaag alle records verbroken! Er slapen hier vannacht 20 pelgrims. Morgen een korte etappe van 22 kilometers richting de grote stad, want dat zijn we in Orense of Ourense. Twee officiële talen hier, dus twee schrijfwijzen dat is wat ik er tenmiste van denk, ik zal het morgen even natrekken als ik er ben. En wat mij overmorgen te wachten staat is blijkbaar heel veel, maar dan ook heel veel regen volgens de mensen hier. Ik weet het u te vertellen als ik niet verdronken ben tenminste. Ik ga ergens eten zoeken. Posted using BlogPress from my iPad. Lukt het niet een reactie te plaatsen via de blog, stuur dan gewoon een mailtje naar: geertopweg@scarlet.be

Location:Rúa de Asdrub Ferreiro,Xunqueira de Ambía,Spanje

Dag 25 VdlP

Zondag 23/10/2011 La Gudiña - Campobecerros - Laza 34,4 km (totaal 838,8)


Gisterenavond in La Gudiña vier bars, maar ergens rustig eten dat was er niet bij. Overal maar het voetbal aan het kijken en het ging er heftig aan toe vooral omdat Real Madrid aan de lopende band scoorde en ze hier blijkbaar de Koninklijke (Real) in hun hart dragen. Dan maar eten en voetbal, kijken tegelijk. Weer veel te veel vlees, met zoals gewoonlijk frieten en geen groenten, en ik begin die groenten serieus te missen. In de albergeu was het ook al druk, 10 pelgrims een record want ze zijn allemaal te voet onderweg. De laatste dagen geen MTB-ers meer tegengekomen.


Vandaag weer een zware etappe voorgeschoteld gekregen. Steeds tussen de 1000 en 1200 hoogtemeters op en neer en de laatste 12 kilometers steeds naar beneden wat zeer belastend is voor voeten en dijspieren. En het weer was ook niet van de poes. Ongelofelijk veel wind maar daardoor wel droog gebleven. En het landschap waar ik vandaag in gelopen heb was totaal iets anders dan ik tot op heden van Galicië gewoon ben. Ik waande mij in Schotland echt prachtig alleen het weer zat niet mee vandaag maar mij hoor je niet klagen, het bleef droog tot dat ik in de albergue was. Het is hier nu flink aan het regenen en voor de komende dagen geeft men nog meer van dat nat spul. Maar de natuur kan het hier zeker en vast gebruiken er zijn hier heel wat hectaren bos en heide afgebrand dit jaar en blijkbaar de voorgaande jaren was het al niet beter. Morgen weer een zware etappe op het programma met een lange klim en een even lange afdaling. De spieren en gewrichten worden zwaar belast maar alles nog steeds dik in orde met mijn.


Dan nog een beetje droge materie over het autonome Spanje want niet alleen in België een ingewikkelde staatsstructuur ook hier in Spanje kennen ze er wat van. Vorig jaar tijdens mijn Camino Francés was het mij allemaal niet zo duidelijk al die verschillende grensborden zoals daar zijn Navarra, La Rioja, Castiië y León, Burgos, Palencia... kwam daar in Galicië nog bij dat vele opschriften in twee talen staan geschreven. Dat vroeg om wat verduidelijking, want ik begreep dat Spaanse gedoe allemaal niet zo goed. Na wat zoekwerk op het internet klaarde de Spaanse hemel (staatsstructuur) een beedje op voor mij. Na de dood in 1975 van Dictator Franco en de val van het dictatoriaal regime, werd in 1978 ter voorkoming van het separatisme en de instabiliteit, het land opgedeeld in autonome regio's en twee autonome overzeese steden (Exclave). De meeste van de 17 regio's zijn nog eens onderverdeeld in verschillende provincies en deze provincies in camarcas. Al deze entiteiten hebben een welbepaalde autonomie, maar 3 autonome regio's nl. Catalonië, Baskenland en Galicië hebben meer bevoegdheden, omdat deze een sterke eigen identiteit en taal hebben. Over taal gesproken! Ook nog een ingewikkelde materie in Spanje. Er zijn volgens de grondwet van 1978 vijf officiële talen. Het Spaans (Espanõl) of Castiliaans (Castellano) is de meest gesproken taal. Daarnaast zijn ook het Catalaans, het Baskisch, het Galicisch en het Aranees officiële talen. En of dat nog niet genoeg is, zijn er nog het Asturisch en het Aragonees twee niet officiële talen. En wij maar denken dat ons kleine landje ingewikkeld in elkaar zit. Mijn tocht dit jaar ging/gaat door vier autonome regio's nl. Andalusië (provincie Sevilla), Extremadura (provincies Badojaz en Cáceres), Castilië en León (provincies Salamanca en Zamora) en Galicië (provincie Orense, Pontevedra en La Coruña). Al die naamborden waren geen probleem meer voor mij, verleden jaar daarentegen was het een klein raadsel voor mij. Nu nog wat eten vinden hier in Laza, wat het is zondag en winkels zijn gesloten. Zelf iets koken nu er een fatsoenlijk keuken is, gaat weer niet. Dan maar naar de bar om waarschijnlijk weer een menu del día te eten. We zien wel wat het wordt.


Posted using BlogPress from my iPad. Lukt het niet een reactie te plaatsen via de blog, stuur dan gewoon een mailtje naar: geertopweg@scarlet.be

Location:Rúa de Outeiro,Laza,Spanje

Dag 24 VdlP

Zaterdag 22/10/2011 Requejo de Sanabria - Lubían - La Gudiña 42,9 km (totaal 803). Gisterenavond, op aanraden van hospitalero, gaan eten in een wegrestaurant hier een halve kilometer verder. Ik was er nooit naar binnen durven gaan zonder zijn advies. Met zijn tweetjes waren we, ik en een jonge dame van goed in de zeventig schat ik. Heel alleen doorkruist ze in periodes van een paar weken, vier of vijf maal per jaar gans Europa. Nu is ze voor de vierde keer een stukje van de Via de la Plata aan het lopen en in de lente komt ze terug om het laatste stukje vanaf Orense te lopen. Een speciaal typetje maar een echte Europa-trotter zal ik ze maar noemen. En wat het eten betreft, vissoep, een grote karaf tafelwijn, stoofpotje van kalfsvlees frietjes en sla, rijstpapje, koffie met Spaanse cognac voor 880 eurocentjes. (om 8,80 euro iets royaler te laten lijken) Niet te geloven voor hoe weinig geld je hier soms kan eten. En ik durf het om aan de jonge dame te vragen hoe oud ze is. Ik weet niet hoe oud ik mij voel, maar op mijn paspoort staat dat ik tachtig ben. Fantastisch om op die leeftijd nog zulke tochten in haar eentje te ondernemen.


Ik heb er vandaag mijn koninginnewandeling van gemaakt. 42,9 kilometers met twee kolletjes buiten categorie. En we zijn in Galicië. Een beetje aankomen doen we vandaag, want ik ben in de laatste autonone regio van mijn tochtje. Zeggen dat we er bijna zijn is mezelf een rad voor de ogen draaien. We moeten nog 200 km richting SdC maar wel 200 km die men het gevoel zullen geven percies niet meer in Spanje te zijn, want die indruk herinner ik me nog goed van verleden jaar tijdens mijn Camino Francés.


Het worden nog fantastisch kilometers door het grillige, groene, natte en heuvelachtige Galicië, waar men een eigen erkent taaltje spreekt (Galicisch) en van tradities en mythen houdt. Hier gelden nog steeds oude Keltische gewoontes van zielsverhuizing tot het bestaan van hekserij. Galicische aarde is heilig, hier leven nog veel keuterboeren en de producten gewonnen in deze aarde, door hard labeur, staan zeer hoog in aanzien en het kan geen mens hoe arm hij ook is, ontnomen worden.


Hier geen sporen van Moren, maar in de plaats daarvan zijn het hier Keltische nederzettingen en wat Romeinse bruggen die het karakter van deze fantastische streek bepalen. Kleine akkers en weides, verwilderd struikgewas, donkere loof- en eucalyptusbossen, heuvel op heuvel af, dit wordt mijn decor voor de komende dagen.


Wat het culinaire betreft zitten we de komende dagen ook weer goed. Vlees, groente, fruit, zuivelproducten.. alles is hier te vinden en met een kustlijn van 1200 km. is het aanbod uit de zee overweldigend. Ik stop ermee voor vandaag zoek iets om te eten en laat de foto's voor zich spreken. Tot morgen.


Posted using BlogPress from my iPad. Lukt het niet een reactie te plaatsen via de blog, stuur dan gewoon een mailtje naar: geertopweg@scarlet.be

Location:Carretera Nacional 525,A Gudiña,Spanje

Dag 23 VdlP

Vrijdag 21/10/2011 Asturianos - Puebla de Sanabria - Requejo de Sanabria 26,5km (totaal 760,1) Verschrikkelijk koud in de albergue van Asturianos. Deze bevindt zich achter de sporthal en ligt de ganse dag in de schaduw. Verwarming is er niet en dekens al evenmin. En je gaat het geloven of niet maar het was hier deze nacht aan het vriezen en heb het hier bijgevolg ongelofelijk koud gehad. Doorom wat later vertrokken dan normaal het ging allemaal wat stroever deze morgen. Overal een laagje ijzel op en in de bar na een drietal kilometers zijn wij een attractie voor de mannen aan de bar. Ze vinden het ongelofelijk dat wij daar staan in korte broek als het buiten -3 graden is. En ook op tv zijn de vriestemperaturen uitvoerig aan bod, maar alles is hier blijkbaar onmiddellijk groot nieuws. Na ons barbezoek neem ik afscheid van Ismaele. Hij loopt nog tot in het volgende plaatsje waar hij de bus richting Orense wil nemen om deze stad te bezoeken en vervolgens naar Santiago te gaan vanwaar hij naar huis zal vliegen. De pijn aan zijn enkel was niet meer te harden, zeker als je zoals hij geen medicatie wil nemen. Dan maar alleen verder, want die Franse pelgrim die bij ons in de albergue sliep loopt ook met een slakkengang. Zijn voeten staan vol met blaren en op zijn tempo duurt het nog een eeuwigheid om Santiago te bereiken. Ik loop dus alleen en ben ook de eerste die door het smalle en dichtbegroeid pad loop. Hier hebben de spinnen deze nacht hun best gedaan want de spinnendraden kriebelen ongelofelijk in mijn gezicht. Wat ook nieuw is sinds vandaag, is dat het eten hier maar voor het oprapen valt. Walnoten en kastanjes in overvloed : dat wordt smullen tijdens de wandeling en de fuentes (waterkraantjes) vind je hier ook in ieder dorp. De vorige 700 kilometers er amper een paar tegengekomen en nu water in overvloed. Op de middag bezoek ik het mooie middeleeuwse plaatsje Puebla de Sanabria. Prachtig gelegen op een heuvel, alleen spijtig dat er niets te bezoeken valt omdat alles gesloten is. Dat kom je wel meer tegen hier in Spanje zeker buiten de grote toeristische centra. Dan maar een broodje tortilla en verder richting Santiago. In Terroso een dorpje van nog geen tien huizen, word ik aangesproken door een van de bewoners. Hij vraagt of ik een stempel wil van de parochie in mijn stempelboekje. Plaats genoeg in mijn boekje, een stempel meer of minder, alles kan voor mij, en blij dat de man is en alles wordt genoteerd in zijn groot pelgrimsboek waarin ik zie dat ik vandaag de derde pelgrim ben die hier voorbijkom en stempel ontvang. In Requejo stop ik ermee voor vandaag met amper 26,5 kilometers op de teller. Als ik doorloop moet ik er 18 kilometers bijdoen om een volgende albergue tegen te komen en dat vind ik net iets te veel van het goede. Zeker als er in die 18 kilometers nog eens flink moet geklommen worden naar het hoogste punt van deze camino. Dat zal voor morgen zijn met waarschijnlijk goed weer, maar vanaf zondag, volgens de voorspellingen, zal het wandelen in de regen worden. Dat is eens iets anders om mee te maken. We zien wel wat het wordt. Ik ga op zoek naar iets om te eten. Krachten opdoen voor het klim- en daalwerk van morgen en ook een nieuwe en laatste autonome regio, maar daar vertel ik morgen iets meer over. Posted using BlogPress from my iPad. Lukt het niet een reactie te plaatsen via de blog, stuur dan gewoon een mailtje naar: geertopweg@scarlet.be

Location:Requejo,Spanje

Dag 22 VdlP

Donderdag 20/10/2011 Calzadilla de Tera - Mombuey - Asturianos. 41,7 km (totaal 733,6). Om te beginnen even iets recht zetten. Gisteren zijn er in de albergue dan toch nog twee pelgrims binnengevallen, een Amerikaans koppel dat drie weken heeft om van Sevilla naar Santiago te lopen. Zij nemen regelmatig de bus anders lukt het geen mens om deze tocht in die periode te lopen. Vandaag nog even met een Franse pelgrim gelopen en hij had er al heel wat camino 's opzitten, maar de Via de la Plata was de zwaarste van allemaal, zei hij! Gisterenavond lekker gegeten in de bar die net ietsje verder was dan men ons had verteld. Alleen de wijn was van een bedenkelijke kwaliteit, het bewijs hiervan was dat er meer dan een halve fles over bleef. Tijdens de wandeling terug naar de albergue werden we even vergezeld door een slanke, sierlijk en lieve dame. (zie foto) Deze morgen al vroeg wakker want het Amerikaans koppel ging vroeg vertrekken. Als wij om zeven uur de deur uitgingen waren zij nog lang niet klaar. Het was wel even schrikken toen we buiten kwamen, bitter koud en mist. Alles aangetrokken wat mogelijk was en nog had ik het koud. Dan maar mijn regencape aangetrokken, goed om het een beetje warm te krijgen en mij droog te houden want de mist was nadrukkelijk aanwezig. Bij zonsopgang zijn we aan de stuwdam van het Embalse de Agavanzal. Echt prachtig wat we er te zien krijgen, mist, zon, water... even genieten en verder stappen anders komen we er niet. Een paar kilometers verder in Villar De Farfón, een god verlaten dorpje waar ook geen bar is om te ontbijten, steek ik bij de laatste hoeve van het dorp mijn hoofd even binnen aan het openstaande poortje. Natuurlijk zoals overal in Spanje een blaffende hond en erachter een engels sprekende man. Het is een Zuid-Afrikaan die hier een vervallen boerderijtje aan het opknappen is en er een privé albergue van aan het maken is. Wij mogen ons een 'lekkere' nestcafé maken met enkel koekje en deponeren een donativo in het bakje. Ik bekijk even de albergue en moet zeggen het heeft iets, hier had ik wel willen verblijven een speciaal plaatsje dat ik alleen maar kan aanraden. Het is wel koud maar we lopen in een ander landschap dan de afgelopen dagen. Het monotone is blijkbaar achter de rug, we lopen door een aangename omgeving met regelmatig een dorpje waar niet veel te beleven valt maar dat wel voor afwisseling zorgt. Het gaat plots veel beter, het zal vooral tussen de oren zijn dat het beter gaat, te danken aan de afwisseling. Ik spreek nu wel voor hetgeen er tussen mijn oren aan het gebeuren is want achter mijn loop er iemand waarmee het helemaal niet zo goed gaat. Met Ismaele zijn enkel gaat het niet zo goed, integendeel hij heeft steeds meer pijn en volgt de camino niet meer. Hij loopt langs de carretera om zijn enkel te sparen, maar waarschijnlijk moet hij morgen de strijd staken en vertrekt morgen richting Toscanië. (wordt vervolgd) Ik loop dus meestal alleen want, zoals al eerder gezegd, ik blijf de camino trouw, geen carretera voor mij. En als je door Spanje loopt kom je wel ergens infrastructuur werken tegen. Ook vandaag, weer allerlei aanduidingen langs de camino waar ik geen jota van versta. Loop de waarschuwingen voorbij maar zoek toch maar even op in mijn woordenboek wat dat allemaal betekent. Als ik zie waar ik sta en de vertaling lees begin ik plots wat sneller te stappen en mijn esfínter (zoek dat maar op) staat strak gespannen. Ik bevind mij in een zone waar men met explosieven werkt voor het aanleggen van een nieuwe spoorlijn ! ! En dan na meer dan 35 kilometers stappen denk je dat je er bent. Maar niets is minder waar. Wel een albergue maar geen bar, geen winkel en bijgevolg niets om te eten deze avond. Dan maar een vijftal kilometers verderop naar het volgende dorp waar wel een bar is en waar er iets te eten valt. Dus vandaag een paar kilometers meer op de teller dan voorzien. Maar het komt goed uit, het zijn waarschijnlijk kilometers die ik minder in de regen zal moeten lopen als het de weersvoorspellingen hier op tv bekijk. Of het gaat regenen weet ik u morgen te vertellen. Adiós. Geert. Posted using BlogPress from my iPad. Lukt het niet een reactie te plaatsen via de blog, stuur dan gewoon een mailtje naar: geertopweg@scarlet.be

Location:Calle Castro Alto,Asturianos,Spanje

Dag 22 VdlP

Donderdag 20/10/2011 Calzadilla de Tera - Mombuey - Asturianos. 41,7 km (totaal 733,6).



Om te beginnen even iets recht zetten. Gisteren zijn er in de albergue dan toch nog twee pelgrims binnengevallen, een Amerikaans koppel dan drie weken heeft om van Sevilla naar Santiago te lopen. Zijn nemen regelmatig de bus anders lukt het geen mens om deze tocht in die periode te lopen. Vandaag nog even met een Franse pelgrim gelopen en hij had er al heel wat camino 's opzitten, maar de Via de la Plata was de zwaarste van allemaal, zij hij!



Gisterenavond lekker gegeten in de bar die net ietsje verder was dan men ons had verteld. Alleen de wijn was van een bedenkelijke kwaliteit, het bewijs hiervan was dat er meer dan een halve fles over bleef. Tijdens de wandeling terug naar de albergue werden we even vergezelt door een slanke, sierlijk en lieve dame. (zie foto) Deze morgen al vroeg wakker want het Amerikaans koppel ging vroeg vertrekken. Als wij om zeven uur de deur uitgingen waren zij nog lang niet klaar. Het was wel even schrikken toen we buiten kwamen, bitter koud en mist. Alles aan wat mogelijk was en nog had ik het koud. Dan maar mijn regencape aangetrokken, goed om het een beetje warm te krijgen en mijn droog te houden want de mist was nadrukkelijk aanwezig.



Bij zonsopgang zijn we aan de stuwdam van het Embalse de Agavanzal echt prachtig wat we er te zien krijgen, mist, zon, water... even genieten en verder stappen anders komen we er niet. Een paar kilometers verder in Villar De Farfón, een god verlaten dorpje waar ook geen bar is om te ontbijten, steek ik bij de laatste hoeve van het dorp mijn hoofd even binnen aan het openstaande poortje. Natuurlijk zoals overal in Spanje een blaffende hond en erachter een engels sprekende man. Het is een Zuid-Afrikaan die hier een vervallen boerderijtje aan het opknappen is en er een privé albergue van aan het maken is. Wij mogen ons een 'lekkere' nestcafé maken met enkel koekje en deponeren een donativo in het bakje. Ik bekijk even de albergue en moet zeggen het heeft iets, hier had ik wel willen verblijven een speciaal plaatsje dat ik alleen maar kan aanraden.



Het is wel koud maar we lopen in een ander landschap dan de afgelopen dagen. Het monotone is blijkbaar achter de rug, we lopen door een aangename omgeving met regelmatig een dorpje waar niet veel te beleven valt maar dat wel voor afwisseling zorgt. Het gaat plots veel beter, het zal vooral tussen de oren zijn dat het beter gaat, te danken aan de afwisseling. Ik spreek nu wel voor hetgeen er tussen mijn oren aan het gebeuren is want achter mijn loop er iemand waarmee het helemaal niet zo goed gaat. Met Ismaele zijn enkel gaat het niet zo goed, integendeel hij heeft steeds meer pijn en volgt de camino niet meer hij loop langs de carretera om zijn enkel te sparen, maar waarschijnlijk moet hij morgen de strijd staken en vertrek morgen richting Toscanië. (wordt vervolgt) Ik loop dus meestal alleen want zoals al eerder gezegd, ik blijf de camino trouw, geen carretera voor mij. En als je door Spanje loopt kom je wel ergens infrastructuur werken tegen. Ook vandaag, weer allerlei aanduidingen langs de camino waar ik geen jota van versta. Loop de waarschuwingen voorbij maar zoek toch maar even op in mijn woordenboek wat dat allemaal betekend. Als ik zie waar ik sta en de vertaling lees begin ik plots wat sneller te stappen en mijn esfínter (zoek dat maar op) staat strak gespannen. Ik bevind mijn in een zone waar men met explosieven werkt voor het aanleggen van een nieuwe spoorlijn.



En dan na meer dan 35 kilometers stappen denk je dat je er bent. Maar niets is minder waar. Wel een albergue maar geen bar, geen winkel en bijgevolg niets om te eten deze avond. Dan maar een vijftal kilometers verderop naar het volgende dorp waar wel een bar is en waar er iets te eten valt. Dus vandaag een paar kilometers meer op de teller dan voorzien. Maar het komt goed uit, het zijn waarschijnlijk kilometers die ik minder in de regen zal moeten lopen als het de weersvoorspellingen hier op tv bekijk.



Of het gaat regenen weet ik u morgen te vertellen. Adiós. Geert. Posted using BlogPress from my iPad. Lukt het niet een reactie te plaatsen via de blog, stuur dan gewoon een mailtje naar: geertopweg@scarlet.be

Location:Calle Castro Alto,Asturianos,Spanje