Do 07/10/201

Ja, het kan! Ja, het moet! We blijven verder lopen op de eindeloze vlakte.

Gisteren slecht nieuws gekregen vanaf het thuisfront. Nicht van mijn vrouw is vrijwillig uit het leven gestapt. Zal met mijn gedachten zeker aanwezig zijn en wens heel de familie sterkte toe.

De planning voor vandaag is zo ver mogelijk lopen om zo snel mogelijk uit deze woestijn te geraken. Het wordt moeilijk, vandaag met een stuk van 8 km en eentje van 13 km met daartussen een boerendorpje. Hierna liggen de dorpjes weer wat dichter bij elkaar. We naderen dan ook het grote Leon.

Ik voel op dit ogenblik wat vermoeidheid in mijn achillespezen. Smeer wat voltaren-gel en stap op het tempo van Michel, zo valt het best mee voor mij. Michel heeft het wat moeilijk, maar wat wil je na 65 dagen stappen, hiervoor doe ik mijn hoed (petje) af. De laatste dagen ben ik precies in een verbrokkeld peloton van oudjes terechtgekomen. Maar ze slepen er zich allemaal doorheen, 't zijn echte doorzetters.

06u17 Ik begin eraan, want ik ga Michel wat helpen in de keuken. Hij maakt met het oude brood dat rest van gisteren "verloren brood". Smaakt heerlijk met wat honing en een warme chocomelk. Energie voor onderweg, we zullen het nodig hebben .

07u30 We vertrekken weer onder een sterrenhemel. Alleen hoop ik dat het niet zoals gisteren wordt. Vertrekken met sterren maar na enkele kilometers onder een grijs wolkendek, tot aan de finish en net op tijd binnen voor de regen.

09.00 Ik loop El Burgo Ranero binnen en hoop dat er een winkel is om wat mondvoorraad te kopen, want heb niets meer om te eten. Stel dat ik die met zijnen hamer tegenkom tussen twee dorpjes in het grote niemandsland. Daar zijn alleen wat stoppels te krijgen.

Geen levende ziel in dit dorp te bespeuren. Alleen de haan op de kerktoren zag ik even bewegen maar het kan ook een fata morgana geweest zijn in deze woestijn. Dus we lopen maar verder zonder iets om te eten. Ik heb nog twee energie-gels voor als ik een appelflauwte krijg.

Men probeert het de pelgrims wel wat aangenamer te maken door langs de weg platanen te planten en zo wat schaduw te creëren tijdens de hete zomers. Hoeveel het er zijn weet ik niet maar loop nu al kilometers ver om de 10 meter voorbij een jonge plataan.

Voorbij het kerkhof staan we weer voor een eindeloos lijkende vlake. Nog 13 km. Tot het volgende plaatsje. Weer eens knopje omdraaien en verder gaan met de gedachte : morgen zijn we in Leon. Na 11 km een bocht! Moet wat snelheid minderen of ik vlieg eruit. Dit waren mijn voeten en benen niet meer gewoon!

Net voor Religos loop ik Jonh Kim, de Zuid- Koreaan, voorbij die op een bank wat zit te rusten. Het gaat niet zo goed met hem, hij heeft last van een gezwollen enkel. Wens hem sterkte en een goede camino en loop verder. .

11.30 religos : voor zij die hier ooit zullen passeren : stop niet aan eerste bar waar iedereen stopt maar loop door naar bar La Torre 300 meter verder. ambiance verzekerd! De baas is een attentie op zich. Tortilla (omelet) con pan en jamon con pan en dos chevezas voor geen zes euro. Bij het verlaten van Religos zowaar een heuvel in de verte. Nog even volhouden en het psychologisch zwaarste stuk van de camino is ook achter de rug.

13.30 Mansolla de las Mulas : eindelijk nog eens een plaats waar wat te beleven valt. Levendig historisch stadje waar zowaar winkels en banken zijn. Dat was al even geleden dat we er nog tegengekomen waren. Maar we lopen verder, nog 6 km erbij, tot in Puente Villarente. Dit is weer net langs een weg en zelfs een zeer drukke . Bij het binnenlopen van dit stadje zelfs gevaarlijk kort langs deze drukke weg en over de brug slechts 50 cm voor de voetgangers. Onverantwoord gevaarlijk. Men zoek wel een alternatief als er slachtoffers zijn gevallen.

Om 15u.00 na 33 km stoppen we ermee. Zitten nu in een goede albergue waar we deze avond ook kunnen blijven eten. Wasmachine draait op volle toeren, dan kleertjes in de droogkast een handstrijkje en zo kunnen we morgen proper en net richting Leon, de grote stad.

Tot morgen. Geert.