Op weg naar mijn laatste doel. Op weg naar Muxia
Murxia een stadje, 30 km noordwaarts van Fisterra, dat ook op een landtong in de Atlantische Oceaan ligt en ook een soort einde van de wereld wil zijn op het camino gebeuren, maar minder bekent is bij de pelgrims dan Fisterra. Ik heb er de tijd voor en mijn voeten kunnen het nog aan, ik ga er naartoe !
7u30 We schieten in gang. Een kwartier later zitten we reeds in de bar achter een reuze croissant fruitsap en ccl. Iets over acht uur meen ik aan de bus afscheid van Michel die naar Santiago de Copostela gaat en morgen namiddag naar huis vliegt. Hij woont in Gerardmer in de Vogezen maar maakt een omweg via Bretagne om zijn pasgeboren kleindochter te bezoeken.
Ik ga terug naar de bar waar nog een paar bekende gezichten zitten te genieten van hun ontbijt. Er volgt nog een leuke babbel met herinneringen over onze camino.ik wacht tot het licht word vooraleer ik aan men laatste uitdaging begin.
08u.30 Ik begin aan mijn laatste doel. 32 ,4 km noordwaarts langs de kust waarvoor ik twee dagen heb. Twee prachtige tochten om af te kikken. Moet langzaam wat afbouwen of ik kan volgende week dinsdag niet blijven zitten op mij stoel als terug aan de slag ben op het werk. .
Ook vandaag loop ik door het groene Galicische landschap maar er is een nieuw element aan toegevoegd. Aan mijn linkerzijde ligt nu de Atlantisch Oceaan.
Genieten van de rust in Galicië die enkel verstoord wordt door blaffende honden, loeiende koeien, kraaiende hanen, fluitende vogels, en 's morgens door de toeterende bakker. Hier is vandaag het geluid van de golven aan toegevoegd. Als de bakker is gepasseerd is het echt genieten hier.
Tegen de middag heb ik blijkbaar een pijltje gemist en loop even verloren in het bos. Gelukkig zie ik het plaatje Lieres liggen en loop ernaartoe over akkers en velden.
Lieres na 15 km weer zo een typisch gallisch plaatsje waar ik vandaag voorzien had om te blijven overnachten. Er zijn wel enkele pensionnetjes en een bar met hotel maar voor de rest is er niets te beleven. Hier eet ik een broodje en besluit om door te lopen naar Muxia.
In het dorpje hangen overal bordje met desviación en een gele pijl erop. Ik vraag aan het meisje van de bar wat dat te betekenen heeft. Ze legt men uit in gebroken engels dat er een nieuwe brug over riviertje wordt gebouwd maar dat je er wel kan passeren. Ik volg dus de normale route.
Een half uurtje later sta ik aan de in aanbouw zijnde brug. Hier kan je inderdaad passeren! Schoenen uit en over de stenen voetpad door de rivier, tot aan de kuiten in het water, door de modder, slijk en zand. Voetjes schoonmaken en laten drogen in het zonnetje en een kwartiertje later ben ik terug op weg.
De laatste kilometers loop ik vlak langs de kust over een prachtige baai en word begeleid tot aan de albergue door een plaatselijke abuela (oma) met veel uitleg in het Spaans waarop ik vriendelijk si, si, si antwoord. Wie weet wat heeft ze me allemaal gevraagd waarop ik "si" heb geantwoord?!?!
16u30 Ik sta voor de alberhue die in een prachtig, splinternieuw kubistisch gebouw is gevestigd. De plaatselijke overheid heeft hier iets over voor de camino zeker in een heilig jaar als het deze.
Na een heerlijke douche loop ik langs het toeristisch bureau. Hier is gratis internet voor de pelgrim en ik ontvang weer een lelijke oorkonde waarop vermeldt staat dat ik de camino Muxia heb gelopen. En fier dat ik ben, met weer een lelijk stuk papier. Het stadje met vissershaven heeft weinig of niets te bieden lelijke huizen en een doolhof van smalle straatjes. De Capo daarentegen is gewoon prachtig zeker met een prachtig herfstweertje als vandaag. Dit is de ideale plek om mijn te laten oppikken door mijn vrouw. Dit lijk echt op het einde van de wereld. Ik kan nu vergelijken tussen Fisterra en Muxia en moet toegeven het laatste heeft de mooiste kaap. Maar smaken verschillen. Aan toekomstige pelgrims, doe zoals ik, bezoek de beide en oordeel zelf, het is de moeite waard om het te doen.
Loop nog even langs de supermarkt en koop mij een lasagne en wat brood als avondeten. In de keuken van de albergue staan 13 aziaten te koken met het nodige lawaai. Bij die Aziaten staat de Zuid-Koreaan en oude bekende John Kim. Word vriendelijk ontvangen, "hey giert!" en uitgenodigd om van al dat aziatisch eten te proeven. Eet wel eerst mijn lasagne op wat dat aziatisch eten is nog niet onmiddellijk klaar. Proef uit beleefdheid van een paar gerechten, en het valt nog best mee ook. Ik bied mijn chocolade aan als tegenprestatie en wordt hiervoor vriendelijk bedankt op aziatische wijze natuurlijk.
Ik ben hierna rijp voor mijn bedje want de dag was lang genoeg.
916 km staan er op de teller dat zal zo blijven want morgen blijf in hier in Muxia wat rondhangen, zoek ik een hotelletje om mijn laatste nacht alleen door te brengen. Zaterdag komt mijn vrouwtje mij hier hopelijk oppikken en gaan dan samen naar Santiago de Compostela.
Wordt vervolgd
Geert
Murxia een stadje, 30 km noordwaarts van Fisterra, dat ook op een landtong in de Atlantische Oceaan ligt en ook een soort einde van de wereld wil zijn op het camino gebeuren, maar minder bekent is bij de pelgrims dan Fisterra. Ik heb er de tijd voor en mijn voeten kunnen het nog aan, ik ga er naartoe !
7u30 We schieten in gang. Een kwartier later zitten we reeds in de bar achter een reuze croissant fruitsap en ccl. Iets over acht uur meen ik aan de bus afscheid van Michel die naar Santiago de Copostela gaat en morgen namiddag naar huis vliegt. Hij woont in Gerardmer in de Vogezen maar maakt een omweg via Bretagne om zijn pasgeboren kleindochter te bezoeken.
Ik ga terug naar de bar waar nog een paar bekende gezichten zitten te genieten van hun ontbijt. Er volgt nog een leuke babbel met herinneringen over onze camino.ik wacht tot het licht word vooraleer ik aan men laatste uitdaging begin.
08u.30 Ik begin aan mijn laatste doel. 32 ,4 km noordwaarts langs de kust waarvoor ik twee dagen heb. Twee prachtige tochten om af te kikken. Moet langzaam wat afbouwen of ik kan volgende week dinsdag niet blijven zitten op mij stoel als terug aan de slag ben op het werk. .
Ook vandaag loop ik door het groene Galicische landschap maar er is een nieuw element aan toegevoegd. Aan mijn linkerzijde ligt nu de Atlantisch Oceaan.
Genieten van de rust in Galicië die enkel verstoord wordt door blaffende honden, loeiende koeien, kraaiende hanen, fluitende vogels, en 's morgens door de toeterende bakker. Hier is vandaag het geluid van de golven aan toegevoegd. Als de bakker is gepasseerd is het echt genieten hier.
Tegen de middag heb ik blijkbaar een pijltje gemist en loop even verloren in het bos. Gelukkig zie ik het plaatje Lieres liggen en loop ernaartoe over akkers en velden.
Lieres na 15 km weer zo een typisch gallisch plaatsje waar ik vandaag voorzien had om te blijven overnachten. Er zijn wel enkele pensionnetjes en een bar met hotel maar voor de rest is er niets te beleven. Hier eet ik een broodje en besluit om door te lopen naar Muxia.
In het dorpje hangen overal bordje met desviación en een gele pijl erop. Ik vraag aan het meisje van de bar wat dat te betekenen heeft. Ze legt men uit in gebroken engels dat er een nieuwe brug over riviertje wordt gebouwd maar dat je er wel kan passeren. Ik volg dus de normale route.
Een half uurtje later sta ik aan de in aanbouw zijnde brug. Hier kan je inderdaad passeren! Schoenen uit en over de stenen voetpad door de rivier, tot aan de kuiten in het water, door de modder, slijk en zand. Voetjes schoonmaken en laten drogen in het zonnetje en een kwartiertje later ben ik terug op weg.
De laatste kilometers loop ik vlak langs de kust over een prachtige baai en word begeleid tot aan de albergue door een plaatselijke abuela (oma) met veel uitleg in het Spaans waarop ik vriendelijk si, si, si antwoord. Wie weet wat heeft ze me allemaal gevraagd waarop ik "si" heb geantwoord?!?!
16u30 Ik sta voor de alberhue die in een prachtig, splinternieuw kubistisch gebouw is gevestigd. De plaatselijke overheid heeft hier iets over voor de camino zeker in een heilig jaar als het deze.
Na een heerlijke douche loop ik langs het toeristisch bureau. Hier is gratis internet voor de pelgrim en ik ontvang weer een lelijke oorkonde waarop vermeldt staat dat ik de camino Muxia heb gelopen. En fier dat ik ben, met weer een lelijk stuk papier. Het stadje met vissershaven heeft weinig of niets te bieden lelijke huizen en een doolhof van smalle straatjes. De Capo daarentegen is gewoon prachtig zeker met een prachtig herfstweertje als vandaag. Dit is de ideale plek om mijn te laten oppikken door mijn vrouw. Dit lijk echt op het einde van de wereld. Ik kan nu vergelijken tussen Fisterra en Muxia en moet toegeven het laatste heeft de mooiste kaap. Maar smaken verschillen. Aan toekomstige pelgrims, doe zoals ik, bezoek de beide en oordeel zelf, het is de moeite waard om het te doen.
Loop nog even langs de supermarkt en koop mij een lasagne en wat brood als avondeten. In de keuken van de albergue staan 13 aziaten te koken met het nodige lawaai. Bij die Aziaten staat de Zuid-Koreaan en oude bekende John Kim. Word vriendelijk ontvangen, "hey giert!" en uitgenodigd om van al dat aziatisch eten te proeven. Eet wel eerst mijn lasagne op wat dat aziatisch eten is nog niet onmiddellijk klaar. Proef uit beleefdheid van een paar gerechten, en het valt nog best mee ook. Ik bied mijn chocolade aan als tegenprestatie en wordt hiervoor vriendelijk bedankt op aziatische wijze natuurlijk.
Ik ben hierna rijp voor mijn bedje want de dag was lang genoeg.
916 km staan er op de teller dat zal zo blijven want morgen blijf in hier in Muxia wat rondhangen, zoek ik een hotelletje om mijn laatste nacht alleen door te brengen. Zaterdag komt mijn vrouwtje mij hier hopelijk oppikken en gaan dan samen naar Santiago de Compostela.
Wordt vervolgd
Geert
3 opmerkingen:
Dag Geert,
Dikke proficiat met je fantastische prestatie.
Geniet samen met je vrouwtje van je laatste pelgrimsdagen.
Theo Brouns
Geert, een dikke dikke dikke proficiat man. Je doel is bereikt, de kilometers zijn gelopen en de verhalen zullen later wellicht nog aan menig kampvuur (of BBQ!!!) verteld worden. Het was geweldig dat we je zo konden volgen en mochten genieten van je prachtige avonturen en foto's.
Geniet er morgen van met je vrouwtje in Santiago, laat er een kaars branden voor STVV en zorg dat de terugreis veilig verloopt.
Hierbij tevens de "Hiephiephoeraaaa" groetjes van Jos Vannitsen en Jef Van Vlem.
Tot dinsdag, Roger.
Hey Geert,
Ik heb je letterlijk op de voet gevolgd, amaai wat een bezieling,uithouding, sportiviteit. Om nog maar te zwijgen over je dagelijkse verslaggeving, knap werk.Nogmaals, mijn hoedje af voor je knalprestatie en ja,in de positieve context, ik ben razend jaloers op je avontuur.
Sportieve groeten uit Holsbeek van Jan Crijns,de efkes-medestapper in Tongerlo
jan.crijns1@telenet.be
Een reactie posten