Za 23/10/2010

Lekker geslapen in mijn eenpersoonskamer met eigen douche en wc pure luxe voor een pelgrim. Dat is wat anders als twee douches en wc's voor 60 man, maar ook dat viel best wel mee. Het is negen uur als ik aan mijn ontbijt begin, het was de afgelopen maand meestal iets vroeger.

Bij het ontbijt ontmoet ik de eerste Vlamingen tijdens mijn camino. Hilda en Paul uit Kortrijk. Het is lang geleden dat ik nog zolang Nederlands heb gesproken Om 10u00 pas gedaan met ontbijt en leuke babbel met landgenoten.

Onder tussen even gebeld met vrouw die onderweg is naar hier. Loop langzaam naar de "Capo Muxia" waar ik geduldig wacht op mij vrouwtje. Hier zit ik te wachten op het einde van de wereld en het duurt even hoor! Vrouwtje had auto in het stadje ergens in een smal straatje geparkeerd en tot aan het kerkje van het dorp gelopen. Alleen spijtig dat ze mij niet vond, wat ik stond 2 km verder op het einde van de kaap op een veel mooiere plek te wachten. Na een telefoontje of drie en een kwartier zoeken naar de auto in het doolhof van Muxia en nog drie maal verkeerd te zijn gereden ontmoeten we elkaar iets over elf op deze fantastische plek en ......

Capo Muxia

Na een broodje met koffie in het zonnetje rijden we dan eindelijk naar Santiago de Compostela want dat was toch het hoofddoel van mijn onderneming.
We gaan eerst lang ons pas gerenoveerde appartement op loopafstand van het centrum waar we de auto kunnen parkeren en mijn rugzak achter laten en lopen hierna richting kathedraal.

Na de rust van de camino kom je hier als pelgrim terecht in een heksenketel. Wat een massa volk! Wel prachtig, maar aanschuiven is hier overal de boodschap. Om de 'Puerta Santa' en 'Jacobus graf' te bezoeken is het ongeveer twee uur aanschuiven. (de Puerta Santa is enkel open in een heilig jaar) Het zal niet voor vandaag zijn. Aan het pelgrimsbureau een uur aangeschoven om mijn Compostela af te halen. Gelukkig maar even aangeschoven om de kathedraal binnen te lopen. Wat de binnenkant van kathedraal betreft, mooi maar pover in vergelijking met bv. Burgos.

Aanschuiven  om Compostella te bekomen

Het is wel leuk toeven in Santiago maar zoals vele andere pelgrims me reeds verteld hebben, het wauw!!! gevoel is er zeker wat mij betreft niet bij. Ik mis nu reeds de rust van de echte camino ver weg van alle drukte.

We vinden wel een leuk restaurantje waar we lekker tappas eten en een lekker glaasje drinken. Nog wat kuieren door de straatjes en vroeg in ons bedje kruipen om te slapen wat we zijn beide moe van al de geslenter door Santiago.

Groetjes
Linda en Geert.

Mijn Compostella

Vr 22/10/2010

Een echte rustdag vandaag.

Het is acht uur als ik de albergue verlaat. Ik kan er maar één nacht blijven, dus moet ik op zoek naar een hotelletje voor de volgende nacht. Na wat te hebben gedoold in het doolhof van straatjes en steegjes vind ik een hotel dat niet gesloten is. 30 euro voor een eenpersoonskamer. Hier kan ik deze nacht mij kettingzaag nog een volledig uittesten, en deze namiddag eens een lekkere siësta houden. Ik kan het gebruiken want geraak niet van mijn verkoudheid verlost.

Eindelijk ook eens tijd om de verslagjes van laatste twee dagen af te werken en op mijn blog te plaatsen. Dit was er niet van gekomen wegens te druk, te moe, beetje verkouden en geen goesting.

Ga tegen de middag naar de farmacia voor neusspray en caramelos con eucalyptus om mijn verkoudheid te lijf te gaan.
Loop nog even tot op het einde van de kaap waar het goed toeven is. Alleen de regen maak hier een einde aan. Dan maar naar de. "promenade" loop voorbij een visrestaurant en kan het niet laten. Een stoofpotje van inktvis, gamba's en schelpdieren valen mij ten prooi. Het moest maar niet regen en het smaakt heerlijk net als de twee grote cervesas en de café solo. Hierna kan ik aan me siësta beginnen.

Na een paar uiltjes te hebben gevangen begeef ik me naar het toeristisch bureau waar ik mijn blog kan bijwerken. Iets voor zeven belt mijn
vrouw me dat ze met de huurauto is aangekomen aan ons appartement in SdC. Ze wil me nog deze avond komen halen hier in Muxia want ongeveer anderhalf uur rijden is vanuit SdC. Een uurtje later belt ze me dat ze hopeloos verloren is gereden en de verkeerde richting is uitgereden. Wat wil je zonder deftige kaart of gps. Ondertussen heeft ze een wegenkaart gekocht en onderneemt morgen een tweede poging want het is ondertussen al donker aan het worden. Ik loop dan maar langs de supermarkt voor wat avondeten en kruip lekker vroeg in mijn bedje om morgen lekker fris mijn vrouw te kunnen begroeten.

Tot mogen.
Hopelijk met vrouwtje en in Santiago de Compostela.

Do 21/10/2010

Op weg naar mijn laatste doel. Op weg naar Muxia

Murxia een stadje, 30 km noordwaarts van Fisterra, dat ook op een landtong in de Atlantische Oceaan ligt en ook een soort einde van de wereld wil zijn op het camino gebeuren, maar minder bekent is bij de pelgrims dan Fisterra. Ik heb er de tijd voor en mijn voeten kunnen het nog aan, ik ga er naartoe !

7u30 We schieten in gang. Een kwartier later zitten we reeds in de bar achter een reuze croissant fruitsap en ccl. Iets over acht uur meen ik aan de bus afscheid van Michel die naar Santiago de Copostela gaat en morgen namiddag naar huis vliegt. Hij woont in Gerardmer in de Vogezen maar maakt een omweg via Bretagne om zijn pasgeboren kleindochter te bezoeken.

Ik ga terug naar de bar waar nog een paar bekende gezichten zitten te genieten van hun ontbijt. Er volgt nog een leuke babbel met herinneringen over onze camino.ik wacht tot het licht word vooraleer ik aan men laatste uitdaging begin.

08u.30 Ik begin aan mijn laatste doel. 32 ,4 km noordwaarts langs de kust waarvoor ik twee dagen heb. Twee prachtige tochten om af te kikken. Moet langzaam wat afbouwen of ik kan volgende week dinsdag niet blijven zitten op mij stoel als terug aan de slag ben op het werk. .

Ook vandaag loop ik door het groene Galicische landschap maar er is een nieuw element aan toegevoegd. Aan mijn linkerzijde ligt nu de Atlantisch Oceaan.
Genieten van de rust in Galicië die enkel verstoord wordt door blaffende honden, loeiende koeien, kraaiende hanen, fluitende vogels, en 's morgens door de toeterende bakker. Hier is vandaag het geluid van de golven aan toegevoegd. Als de bakker is gepasseerd is het echt genieten hier.

Tegen de middag heb ik blijkbaar een pijltje gemist en loop even verloren in het bos. Gelukkig zie ik het plaatje Lieres liggen en loop ernaartoe over akkers en velden.

Lieres na 15 km weer zo een typisch gallisch plaatsje waar ik vandaag voorzien had om te blijven overnachten. Er zijn wel enkele pensionnetjes en een bar met hotel maar voor de rest is er niets te beleven. Hier eet ik een broodje en besluit om door te lopen naar Muxia.

In het dorpje hangen overal bordje met desviación en een gele pijl erop. Ik vraag aan het meisje van de bar wat dat te betekenen heeft. Ze legt men uit in gebroken engels dat er een nieuwe brug over riviertje wordt gebouwd maar dat je er wel kan passeren. Ik volg dus de normale route.

Een half uurtje later sta ik aan de in aanbouw zijnde brug. Hier kan je inderdaad passeren! Schoenen uit en over de stenen voetpad door de rivier, tot aan de kuiten in het water, door de modder, slijk en zand. Voetjes schoonmaken en laten drogen in het zonnetje en een kwartiertje later ben ik terug op weg.

De laatste kilometers loop ik vlak langs de kust over een prachtige baai en word begeleid tot aan de albergue door een plaatselijke abuela (oma) met veel uitleg in het Spaans waarop ik vriendelijk si, si, si antwoord. Wie weet wat heeft ze me allemaal gevraagd waarop ik "si" heb geantwoord?!?!

16u30 Ik sta voor de alberhue die in een prachtig, splinternieuw kubistisch gebouw is gevestigd. De plaatselijke overheid heeft hier iets over voor de camino zeker in een heilig jaar als het deze.

Na een heerlijke douche loop ik langs het toeristisch bureau. Hier is gratis internet voor de pelgrim en ik ontvang weer een lelijke oorkonde waarop vermeldt staat dat ik de camino Muxia heb gelopen. En fier dat ik ben, met weer een lelijk stuk papier. Het stadje met vissershaven heeft weinig of niets te bieden lelijke huizen en een doolhof van smalle straatjes. De Capo daarentegen is gewoon prachtig zeker met een prachtig herfstweertje als vandaag. Dit is de ideale plek om mijn te laten oppikken door mijn vrouw. Dit lijk echt op het einde van de wereld. Ik kan nu vergelijken tussen Fisterra en Muxia en moet toegeven het laatste heeft de mooiste kaap. Maar smaken verschillen. Aan toekomstige pelgrims, doe zoals ik, bezoek de beide en oordeel zelf, het is de moeite waard om het te doen.

Loop nog even langs de supermarkt en koop mij een lasagne en wat brood als avondeten. In de keuken van de albergue staan 13 aziaten te koken met het nodige lawaai. Bij die Aziaten staat de Zuid-Koreaan en oude bekende John Kim. Word vriendelijk ontvangen, "hey giert!" en uitgenodigd om van al dat aziatisch eten te proeven. Eet wel eerst mijn lasagne op wat dat aziatisch eten is nog niet onmiddellijk klaar. Proef uit beleefdheid van een paar gerechten, en het valt nog best mee ook. Ik bied mijn chocolade aan als tegenprestatie en wordt hiervoor vriendelijk bedankt op aziatische wijze natuurlijk.

Ik ben hierna rijp voor mijn bedje want de dag was lang genoeg.

916 km staan er op de teller dat zal zo blijven want morgen blijf in hier in Muxia wat rondhangen, zoek ik een hotelletje om mijn laatste nacht alleen door te brengen. Zaterdag komt mijn vrouwtje mij hier hopelijk oppikken en gaan dan samen naar Santiago de Compostela.

Wordt vervolgd
Geert

Wo 20/10/2010

Het wordt een lange dag

Vroeg aan de slag vandaag. Zal wel de drang naar het einde van de wereld zijn zeker? 06u.35 staat er op de kolk als ik wakker word van het geritsel van plastic zakken. Er zijn pelgrims die op het punt staan om te verrekken. Het valt dus nog best mee voor mij, 'k ben de hevigste nog niet.

Eerst nog langs de bar voor een stevig ontbijt om erna voor dag en dauw te vertrekken richting Cabo da Fisterra. Ruim 30 km vertel mijn gids me, de kilometerpaaltjes langs de weg spreken van 34,5 km. We geloven het laatste maar.

Na anderhalf uur wandelen eerste zicht op de oceaan aan de horizon. Vandaag geen man met de hamer maar een engeltje dat me vleugels geeft. Ons doel is in zich maar licht wel nog op meer dan 20 kilometer afstand.

Genieten van laatste kilometers onder een stralend blauwe hemel en een stevig briesje in de rug dat me helpt het einde van de wereld te bereiken.

11u.10 Na een stevige klim worden we op de top van de hevel beloont met een eerste blik op de Capo Fisterra. We hebben ons doel in het vizier maar ligt wel aan de andere uiteinde van de baai, op het einde van een lange landtong.

12u.00 We zijn in het stadje cee. Lopen met een ommetje naar het centrum, kopen een heerlijke picknick en eten die op in een pleintje. Het zonnetje schijt en het is pakweg 23 graden. Het weer valt trouwens ongelofelijk mee, tot op heden nog maar enkele buien over me heen gekregen en we zijn toch al bijna een maand onderweg.

Na wat zoeken en vragen vinden het juiste pad terug richting einde van de wereld. Na nog twee tussenstops om te drinken want het is warm vandaag bereiken we het stadje Fisterra. Gaan onmiddellijk naar de albergue municipal waar we een oorkonde ontvangen waarop staat dat we de Camino Fisterra hebben gelopen. Zoeken een bed, installeren ons en maken ons klaar om de laatste 3 km richting kaap te lopen.

Het zijn nog stevige laatste 3 km. Het einde van de wereld ligt op een klif 200 meter boven de zeespiegel. Het is een echte toeristisch trekpleister. De echte pelgrims trekken tot op heel het einde van de klif. Hier is het de traditie dat pelgrims enkele van hun spullen verbranden. Dit is blijkbaar wat uit de hand gelopen de laatste tijd want alle struiken staan er zwart geblakerd bij en op borden staat geschreven "No fuego/No fire". Wat doe de meeste pelgrims dan maar? Ze laten hetgeen ze wilde verbranden gewoon liggen tussen de rotsen. Een kleine vuilnisbelt vond ik het. Hier moet dringend een oplossing gezocht worden of het einde van de wereld wordt een echte vuilnisbelt. Wat mij betreft een afknapper. Michel daarentegen trek zich niets aan van de borden en verbrand zijn.shot en onderbroek. Ik kijkt over het stort heen en geniet van het zonnetje en prachtige vergezicht.

Lopen nog eens 3 km terug naar het stadje wat ons totaal voor vandaag op .39 km brengt. Ondertussen in het reeds zeven uur. Hoog tijd om te gaan douchen en erna te gaan eten. Deze avond geen zelfgemaakt eten of pelgrimsmenu maar een paella met zeevruchten. Hij smaakt heerlijk maar ik heb er al betere gegeten. Deze had iets langer op het vuur moeten blijven staan om het vocht onder in de pan te laten verdampen. Het was een beetje paellasoep maar wel lekker van smaak.

Morgen loop ik richting Muxia een ander einde van de wereld en Michel blaast de aftocht richting thuisfront.

Tot morgen
Geert
 

Huidige locatie

Onbekende locatie

Di 19/10/2010

De laatste loodjes...
Preistoemp met Champignonnensaus als ontbijt en een citroenyoghurt als ochtenddessert. De rest van gisteren moet ook opgegeten worden. Een pelgrim gooit niets weg.

Beetje buikgriep en snotvalling. Dus slappe bennen en zware voeten vandaag.

Lopen nog steeds door het prachtige groene Galicië. Hetzelfde landschap als voorheen en het blijft op en neer gaan. Alleen de hórreos worden mooier. (zie foto) Het is prachtig herfstweer, stralend blauwe hemel en 20 graden met wel een venijnig windje.

34 Km afgelegd vandaag op slappe bennen. We bevinden ons in Olveiroa een boerendorp met alles erop en eraan, wat boerendorp betreft. koeievlaaien, stalgeuren, blaffende honden, tractors, geen winkel, gelukkig wel een bar/restaurant waar we lekker gegeten hebben deze avond.

Albergue zit vol vandaag, zelfs enkele pelgrims slapen op matrassen op de grond. Het is druk op de Camino Finisterre. Het is wel zwaar aan het worden. Er zijn mindere albergues en onderweg is weinig of niets te verkrijgen enkel om de 10 km een bar. Voldoende eten en vooral drinken meenemen is de boodschap want ook geen fuentes (kraantjes) meer langs de weg te vinden. Ook morgen weer meer dan 30 km. Daarna ga ik nog naar Mixia het andere einde van de wereld ongeveer 35 km noordwaarts. Dit probeer ik in twee dagen te doen als ik onderweg een slaapplaats vind. We zien wel hoe het allemaal eindigt.

Tot op het einde van de wereld aan de Noord-Atlantisch Oceaan
Groetjes.
Geert

Ma 18/10/2010

 Een nieuwe dag een nieuw doel. Het vorige doel moet wel nog afgewerkt worden maar dat is voor volgende zaterdag, dan zet ik samen met mijn vrouwtje de kers op de Tarta de Santiago.(bestaat echt en is nog lekker ook).

06u.45 vertrokken in mijn eentje. Het was de afgelopen weken anders. Loop met bocht om de kathedraal heen. Het lukt bijzonder goed om geen glimp van de kathedraal op te vangen.

07u.45 Ik loop Snantiago uit recht een donker bos in. Ben ik alleen in dit donkere bos? Zaklamp bij de hand, geritsel in de struiken, zwart kat schiet voor me langs, vogels in de bomen, geluid van een ontwakende stad op de achtergrond. Ik ben hier niet alleen.

 10u.00 Eindelijk een bar, dubbel ontbijt vandaag. Die met zijne hamer ga ik vandaag proberen te mijden. Grote fruitsap, 2 croissants, twee ccl en Aquarius in de drinkbus. Ik heb mijn lesje geleerd gisteren.

12u15 Ponte Maceira, wat een oase in het landschap, dit is werkelijk een idyllisch plaatsje. Zo zijn we er al veel gepasseerd op mijn camino's, maar deze staat in mijn top drie.

13u.00 we stoppen voor vandaag. We zijn na 26,5 km aangekomen in Negreira. Zoeken een slaapplaats op het stadsplan en belanden in albergue San José. Privé albergue, maar tot op heden de beste waar ik verbleef. Echt een aanrader. Ik ben vroeg klaar vandaag. Dan maar alles in de wasmachine en droogkast. Morgen kunnen we fris richting Noord Atlantische Oceaan. Doe boodschappen in supermarkt maak avondeten voor mij en Michel. Hij is deze voormiddag in Santiago naar de mis geweest en zijn Compostela gaan afhalen. Hij komt hier uitgeput toe om 17u.30. Zal hem morgen maar op sleeptouw nemen richting oceaan. Niet verwonderlijk dat hij een beetje moe is, 70 dagen en 2600 kilometers onderweg, je zou van minder !

 We genieten van onze preistoemp, kippenfilet met champignonnensaus en kaasschoteltje van kaas die al 3 dagen in mijn rugzak stak. Hij was "au point"! En niet te vergeten flesje Rioja en een paar blikjes bier. Niet verwonderlijk dat om 21u.00 mijn oogjes dichtvallen. Te veel van het goede. Wat goed is om te slapen ervaart alleen een pelgrim.

Tot pelgrims Geert

17/10/201

Een slag van de hamer!

Improvisatie aan het ontbijt vandaag. Koffie uit automaat, een banaan, stuk chocoladecake wat rest van eergisteren en lekker verbrokkeld uit de rugzak kwam en een yoghurt. Dit moet volstaan voor een pelgrim.

Vandaag lopen we naar Monte do Goza, een etappe van 34,5 km die ons op 4,5 km van Santiago de Compostela zal brengen.

Zoals de afgelopen dagen lopen we over een heuvelachtig landschap met veel bossen. Het enige wat verandert zijn de bomen. Minder kastanjelaars en notenbomen. Hiervoor in de plaats meer dennen en vooral veel eucalyptus plantages. Soms denk ik, dat ik in een stoombad zit qua geur.

Vandaag zijn alle Spanjaarden met een rugzakje of heuptasje verdwenen. Waar ze naartoe zijn? Joost mag het weten. Gisteren liepen ze hier nog rond in trossen. Alleen de echte pelgrims met rugzak gezien vandaag.

Wie ik vandaag voor het eerst ben tegengekomen op mijn camino is de man met de verschrikkelijke hamer. En die kwam hard aan hoor, ik kan het u verzekeren. Te weinig gegeten en vooral te weinig gedronken. Gelukkig kwamen we vrij snel een bar tegen. Een paar cola's, een lekker slaatjes van het huis met grote pint en erna nog een lekker stuk taart met ccl. Ging onmiddellijk een stuk beter maar het bleef toch stroef lopen vandaag. Het zal gewoon een mindere dag zijn zeker. Heb ook wat last van een lichte keelontsteking.

Morgen druk ik mijn pauzeknop in wat Camino Frances betreft. Ik loop morgenvroeg om het centrum van Santiago heen en begin aan de "Camino Finisterre" richting Atlantische oceaan waar het zogezegde einde van de wereld ligt. Volgende zaterdag vertrek ik dan terug vanaf hier om mijn Camino Frances af te werken samen met mijn vrouw.

Vanaf Saint-Jean-Pied-de-Port tot hier staan er 786 km op de teller van Michel zijn GPS. Dat komt overeen met 31,44 gemiddeld per dag. Niet slecht gelopen vind ikzelf.

Morgen de rest van het verhaal.

Ga slapen want mijn keel doet nog steeds zeer en moet vooral recupereren van die slag met de hamer.

Tot morgen.

Geert.

Za 16/10/2010

Met een korreltje zout!!!

Goed geslapen deze nacht in onze luxekamer met eigen badkamer. Ook het ontbijt voldoet aan de verwachtingen het was trouwens inbegrepen in de 51 euro voor een tweepersoonskamer.
08u.30 Alle records verbroken, zo laat zijn de nog nooit vertrokken. Moet kunnen! We maken er een rustige dag van vandaag, na de 46 km van gisteren. Vandaag lopen we naar Arzúa een etappe van 26,5 km (volgens mijn gids) die ons op 39 km van Santiago de Compostela brengt.

Tussendoor de planning voor de komende dagen:
Morgen lopen Michel en ik naar Monte de Gozo dat op 5 km van Santiago ligt. 's Anderendaags loop ik alleen om Santiago de Compostela heen en begin aan de "Camino Finisterre" die ongeveer 90 km lang is en mij naar het zogezegde einde van de wereld zal brengen.( Michel gaat naar Santiago de Compostella en vertrekt later, ook naar Finesterra) Finesterra, hier moet mijn vrouwtje mij volgende zaterdag komen oppikken aan het einde van de wereld. Is dit niet romantisch? Hier heb ik over nagedacht voor en vooral tijdens mijn camino. Volgende zaterdag rijden we dan samen terug naar Monte de Gozo en maken samen mijn Camino Frances af. Het is voor een groot stuk ook mijn vrouw haar verdienste dat ik dit heb kunnen en mogen doen.

Terug naar vandaag. 12u.00. Weer, stralend weer en men voorspelt voor de komende dagen ook weer heerlijk herfstweer. Zoals gebruikelijk een terrasje in het zonnetje en vandaag een lekker slaatje. Hier moet er geen zand meer zijn.

Een andere camino tijdens het weekend!
We lopen in de laatste 100 kilometers en het is weekend. Onmiddellijk bij het vertrek heb je het gevoel, dit is niet als andere dagen. Veel drukker, pelgrims zonder rugzak, pelgrims op sandalen, groepjes Spaanse pelgrims met kleine kinderen enz... De Spanjaarden doen hun best om de zo begeerde Compostela te behalen. Hier in Spanje heeft deze oorkonde precies veel waarde.

Wat me ook vandaag weer opvalt, is dat je als pelgrim best een kilo zout in je rugzak steekt. Elke gids geeft andere afstanden op tussen de steden. En wat de bewegwijzering betreft, best wat grof zeezout meenemen om erover te strooien. Vandaag volgens de gidsen 26,5 km. volgens de gps van Michel 29,9 km. We zullen het laatste maar geloven zeker.

Deze avond blijken alle Spanjaarden die jagen op een compostela van de aardbol te zijn verdwenen. Hier in de albergue geen Spanjaard te bespeuren. Waar ze naartoe zijn? Joost mag het weten. Vanavond naar de supermarkt voor een slaatje en een kaasschotel met fles Rioja wijn. Het moet niet iedere dag feest zijn. Lekker eten en vroeg naar bed dat is de boodschap want ik ben een beetje moe aan 't worden. Dus, ik ga slapen want morgen naar het schijnt, 34 kilometers. We zien wel waar we eindigen.
Geen garantie vandaag.
Ik ga nu slapen.
Tot morgen.
Geert.

Vr 15/10/2010

Een veel te lange dag.
Ontbijt in "Bar 111 km" schuin tegenover onze albergue. Nog niemand in de bar, het is iets over zeven, we zijn heel vroeg vandaag. Komt omdat Spanjaarden in de kamer naast ons, al heel vroeg aan het rommelen en kibbelen waren.

Om 07u.30 zijn we al op pad. Het is nog pikkedonker. Al snel lopen we de stad uit langs het kerkhof recht een donker bos in, waar we vriendelijk begroet worden door een uil. Op de tast mijn zaklamp gevonden, samen met m'n gps vinden we het goede spoor. Ondertussen lopen in ons kielzog enkele Spanjaarden die ons dankbaar zijn voor onze tips over de juiste weg.

Het is een prachtige ochtend. Nevelbanken in de dalen en prachtige zonsopgang. Het loont om zo vroeg te zijn opgestaan.

Vandaag lopen we van het ene dorp naar het andere, van gehucht naar gehucht langs rustige wegen smalle paden waar enkel de wandelaars en mountainbikers van kunnen genieten. Geen auto's hier !

Hórreos, opslagplaatsen om maïs te bewaren en te drogen : ieder boerderijtje heeft er eentje, het is zo typerend voor deze streek samen met de ommuurde weilanden en akkers.

10u.02 We zijn bij het magische afstandspaaltje k.100. Vanaf nu enkel nog paaltjes met 2 cijfers. Volgens mijn gids krijgt iedere pelgrim vanaf nu vleugels en zijn alle kwalen vergeten, het eerste heb ik al altijd gehad en het tweede heb ik nog niet gehad. Tot nog toe een camino zonder problemen. Ik hoop aan de eerst geplande route, een stuk bij te kunnen breien tot Fisterra en misschien Muxia.

Portamarin : er staan 21 km op de teller. Halen onze stempel in de kerk die vroeger in het dal stond, waar nu een stuwmeer is. Vandaar dat elke steen van deze kerk een nummer draagt. Hierna? Hoog tijd voor een terras in het zonnetje, stevige pint en Bocadillo calamar. Het leven kan soms simpel zijn. Een half uurtje later is het al iets minder simpel, uit de die luie stoel en nog enkele kilometers opschuiven richting Santiago of Fisterra(?). Na 9 km (30 in totaal) lopen we de eerste albergue voorbij het weer is goed en zijn nog niet moe, we lopen verder! Na 11 en 12 kilometer hetzelfde gevoel we stoppen bij de volgende op 16 km (36km in totaal). Deze aubergue blijkt onvindbaar, maar 1 km verder is er nog eentje waar we het bordje "completo" zien hangen. De volgende gelegenheid om te slapen is 6 km. verder in Palas de Rei. Doorlopen is de boodschap. Na 46 km te hebben gelopen geen albergue met een slaapzaal van 100 bedden, maar een slaapkamer in een pension met wat luxe en rust, want dat kunnen de gebruiken.

Enkel een douche, pelgrimsmenu en vroeg slapen gaan staan op het programma deze avond.
Het zal nodig zijn.
Morgen rustdag : we plannen slechts 24 km.
Garantie tot na de eerste kilometer.
Zoals wij kunnen plannen!!!
Groetjes.
Geert

Do 14/10/2010

Genieten van Galicië.
Vandaag goed ontbijt in de bar van de albergue, fruitsap, chocoladebroodje,geroosterd brood, banaan en ccl voor 4,50 euro.
08u.00 We zijn op weg naar een volgend tussenstop met handschoenen en fleece. Het is fris, niet abnormaal want we bevinden ons op ongeveer op 1300 meter hoogte, en er is geen wolkje aan de hemel te bespeuren. Vandaag weer meer dan 600 meter maar beneden lopen. Na enkele kilometers lopen we het dal in, wat volledig vol met wolken (mist) zit. Het is een fantastisch zicht en we lopen boven de wolken. Het was vandaag een wandeling boven de wolken, in de wolken, onder de wolken en zonder wolken, want in de loop van de dag waren alle wolken opgelost door de kracht van het zonnetje.

Verder was het weer een 5-sterren wandeling vandaag. We lopen van dorpje naar dorpje langs autoloze wegjes en smalle paden onder een bladerdak van eikenbomen, notenbomen en kastanjelaars. We steken af en toe een noot of kastanje in onze mond, want de paden liggen er vol van. Galicië : hier zijn er nog heel veel echte boerendorpjes waar de tijd stil is blijven staan. Heb vandaag alle foto's bijgewerkt zodat jullie mee kunnen genieten van Galicië. Spijtig dat ik er geen geuren kon bijvoegen want als we door de dorpen lopen is het werkelijk uitkijken waar je loop, of je staat met beide voeten in een reuze Galicische koeienvlaai.

10u.10 We zijn in Triacastela waar we moeten kiezen tussen twee routes. Wij voor de langere route die langs Samos loop en een 5-tal km. lager is. Klokslag 12u.00 hebben we vanaf de heuvel een prachtig zicht op het Benedictijnenklooster van Samos.

Hier eten we een Bocadillo waar 200gr jamón tussen steekt en drinken een ccl en dos cervezas. Zo zijn we gewapend om verder te trekken door het groene Galicië.

14u.00 Eindelijk komt de zon erdoor wat tot nu was het echt kil met dat mistig weer. Krijgen onderweg heerlijke druiven van een keuterboerke en genieten van het zonnetje.

Met 34 km op Michel's gps houden we het om 16u00 voor bekeken in Sarria. Volgens mijn gids moesten het slechts 29 km zijn maar in elke gids staat wat anders. Men moet de opgegeven kilometers in alle gidsen met een korreltje zout nemen. Onze planning was om te eindigen in het volgende dorpje maar dat zal voor morgen zijn.

We verblijven in privé albergue "Durminiento". (ondanks de rare naam slaap ik hier lekker) Het is een aangename albergue, proper, net, prachtig zonneterras, lekker eten (9 euro), liggen met twee op kamer van vier, en er is wifi. Wat moet een pelgrim nog meer voor 10 euro.

Vandaag heb ik een nieuwe Engelstalig gidsje gekocht met als titel "Camino Finisterre".
Voel je de bui al hangen?
Hier later meer over.
Tot morgen.
Geert

Locatie

Hier nog eens mijn locatie. Daarnet alle foto's bijgewerkt. Veel kijkgenot. Verzonden vanop iPhone met App. BlogPress

Location:C-535,Comarca de Sarria,Spanje

13/10/2010

Boven wacht Galicië

Zwak ontbijt vandaag, geen koffie want de automaat is stuk en oploskoffie is op, de bar is potdicht. Er rest wat oud brood, een stuk salami, gekookte kastanjes, het leven van een pelgrim kan hard zijn. Eén troost, er wordt lekker weer voorspeld om te wandelen voor vandaag en de komende dagen.

Zoals we gisteren zijn geëindigd, beginnen we vandaag. We lopen weer op een pad langs de weg waar gelukkig niet veel auto's te bespeuren vallen. Het is fris in het dal want de zon komt nog niet over de heuvels. Het wordt een mooie dag vandaag en de benen voelen beter dan gisteren.

Vega de Valcarce : hier stoppen we om de nodige energie op te slaan want wat ons te wachten staat is niet van de poes. Een goeie vettige donut en ccl moeten volstaan om de klim naar O Cebreiro te overleven.

De klim naar boven is gewoon genieten. Prachtige bossen getooid in herfstkleuren, kabbelende beekjes met kristal helder water, (spijtig gene cristal van Alken) koeien met bellen, leuke dorpjes, heerlijk zonnetje, alle pelgrims stralen, dit is gewoon een prachtige streek en ik geniet van de inspanning bergop. Mijn pijnlijke benen zijn verleden tijd.

Voor de top lopen we Galicië binnen. Even poseren voor de gebruikelijke fotosessie. Poseer op de foto met reus Tapio uit Zweden. Hij loopt al een paar dagen in onze buurt en verbleef in dezelfde albergues als wij. Hier staat ook de eerste kilometerpaal waarop we kunnen lezen dat Santiago de Compostela nog maar 152,5 km verwijderd is. Om de halve kilometer komen we er nu zo eentje tegen. Het aftellen kan beginnen. Ik vind het een vervelende en saaie zaak, aftellen van iets wat je leuk vindt.

12u.40 We staan boven in O Cebreiro. Een oud dorpje ongetoverd tot een toeristische attractie maar de vergezichten bij dit weer zijn subliem. Na een klim van meer dan 700 meter is een bocadillo con tortilla patata en een cervesa (grote) een welgekomen beloning.

Wij lopen nog enkele km. verder door deze mooie streek tot Fronfria. 31 km vandaag afgelegd, 31 zware kilometers maar mooie, een vijf sterren wandeling

De albergue valt hier ook mee, zeker wat het pelgrims menu betreft. Lekkere soep, hutsepot met veel vlees en groenten, een lekker stuk taart en veel te veel wijn. Mijn ogen vallen dicht. Ik ga slapen. Tot morgen. Geert

Di 12/10/2010

We vieren feest vandaag!

Zelfgemaakt ontbijt in de refugio vandaag. Was het niet dat de Russen al lekker zitten te smullen van wat er restte van onze spaghetti carbonara van gisteren. Ze mochten ervan proeven hadden we gisteren gezegd, maar opeten? Dan maar wat oploskoffie en 2 yoghurtjes.

Na ons ontbijt volgen we de camino langs het centrum van Ponferado. Niet mooi had de Spanjaard gezegd! Zeer aangenaam centrum voor zij die de camino plannen, die Spanjaarden kennen er niets van.

Nationale feestdag vandaag in Spanje was me verteld door een van de Spanjaarden in onze kamer. Een hele uitleg in gebroken engels over Colombus die Amerika ontdekte maar hij wist het niet meer zo goed blijkbaar. Ik weet alleen dat Christoffel Colombus vandaag 518 jaar geleden op 12 oktober 1492 Amerika ontdekte. Was op de schoolbanken altijd al een krak in biologie.

Het weer vandaag valt wat tegen, net als de omgeving. We lopen van dorp naar dorp over saaie asfaltwegen. Dit kan beter.

10u.25 Michel krijgt een sms -je. Hij is voor de derde maal grootvader geworden. Leonny, een derde meisje als kleinkind. Hier drinken we vanavond een paar glaasjes op. Feest op de camino!

11u.00 Cacabelos : het weer wordt beter, we lopen door wijgaarden, eindelijk een pachtig landschap. Alleen mijn benen willen vandaag niet mee. Heb een slechte dag, komt door het veel naar beneden lopen van gisteren denk ik.

13u30 Villafranca del Bierzo : een zeer mooi dorpje. Wel lopen precies in de middeleeuwen. Hier konden zieke en kreupele pelgrims vroeger reeds hun aflaat krijgen. Het gaat wel wat minder met mij vandaag, maar niet slecht genoeg om mijn aflaat hier te krijgen. Er zit niets anders op dan 180 km verder te lopen naar Santiago de Compostela.

Na Villafranca del Bierzo kunnen de kiezen tussen twee routes. Eentje op de flanken van de heuvels of in het dal van Valcarce. Wij kiezen om beneden in het dal te blijven. Het is lekker warm vandaag en lopen tot in Trabadelo waar we na 33 km. stoppen.

Onderweg hebben we vandaag heel veel noten en kastanjes kunnen rapen. Michel is verwonderd als ik de kastanjes rauw opeet. Hij eet ze alleen gekookt, wat mij dan weer verwonderd. In de albergue eet ik voor het eerst gekookte kastanjes, niet slecht maar rauw vind ik toch beter. 's Avonds eten we in de bar naast de albergue een pelgrimsmenu en wat krijgen we hier om te knabbelen? In de pan gebakken kastanjes. Nu hoop ik genoeg energie te hebben opgeslagen voor morgen, want het zal nodig zijn. Meer dan 600 meter klimmen richting O Cebreiro, het eerste dorpje in Galicië.

Vroeg in bed vandaag om goeie bennen te hebben morgen wat het zal nodig zijn. Ik vertel het u morgen. Geert

Ma 11/10/2010

Op weg naar het meest karakteristieke punt van de camino.

Na een gezamenlijk ontbijt verlaten we Foncebadón om 08u.00. Het was vroeger het enigste volledige verlaten dorp op de camino wat ook nu nog goed te merken is. Geen weg door het dorp, heel veel ruïnes van huizen en boerderijtjes enkel een paar bewoonde huizen, 2 albergues, een restaurant en een hotel. De camino is hier de motor van de lokale economie. Het is koud en welopen in de wolken. Mijn buff en handschoenen doen goed dienst, zo heb ik ze niet voor niets meegenomen.

Na een half uurtje in het donker en de mist bereiken we Cruz de Fierro, het magisch punt tussen hemel en aarde, een ijzeren kruis op houten staak bijna op het hoogste punt van de camino. Door hier iets achter te laten (meestal een steen) wordt er bescherming en steun gevraagd. Ik laat hier een paar van mijn gedachten achter want heb wel een paar zaken waaraan ik kan, wil en moet denken. Ik hoop hiermee mijn steentje te hebben bijgedragen. Na nog een uurtje verder bereiken we het hoogste punt van de camino. Vanaf hier is het nog 22 km tot Ponferrada waar we vandaag stoppen. Het zijn wel 22 km bergafwaarts. We gaan van 1515 meter naar 550 meter hoogte. Rustig aan vandaag wat bergaf lopen is zeer belastend voor de knieën en enkels.

We lopen door een prachtige streek, aangename dorpje en de wolken zijn verdwenen. Wat moet een mens nog meer?

11u.00 Acebo, we vertoeven in een leuk bergdorpje, genieten van een lekkere picknick in zonnetje tegen een muur met een ccl.

Molinaceco : weer zo'n aangenaam stadje, maar hier hebben we geen tijd om lang te blijven. We lopen verder richting Ponferrada over een iets minder aangename route naast een drukke weg. dat waren we de 40 km niet meer gewoon.

Ponferrada : hier verblijven we in de refugio de Ponferrada waar plaats is voor meer dan 200 pelgrims (refugio = albergue). De meesten stoppen hier ook omdat de volgende albergue op meer dan 15 km ligt. Toeval of niet, maar we liggen ook hier in kamers van 4 personen en weer met de twee Spanjaarden van in Astroga. De refugio ligt een stuk van het centrum van de stad en er valt weinig te beleven vertellen onze kamergenoten ons. Wij besluiten om in de refugio ons potje zelf te koken en niet naar het centrum te lopen. We doen boodschappen in een nabijgelegen supermarkt.

Blijkbaar hadden de meeste pelgrims het zelfde idee. Iedereen kook zij eigen potje : Russen, Spanjaarden, Italianen, Hollanders en één Belg die samen met een Fransman spaghetti carbonara maakt. Aanschuiven aan het fornuis was de boodschap. Het is wel zo dat er wat in andermans potten gekeken wordt, en ook iedereen proef van iedereen zijn gerecht. De Russische boljsk vond ik het ik lekkerste, na mijn spaghetti carbonara natuurlijk. (stoeffer !)

Na een belleke met het thuisfront om negen uur in mijn bakje in gekropen. De vermoeidheid begint er een beetje in te komen. Er zijn de kilometers en je slaapt niet zoals in je eigen nestje. Maar voor de rest alles onder controle hier in Spanje.

Mijn planning voor de komende dagen; 205 Km scheiden mij nog van Santiago de Compostela. 295 Km scheiden mij nog van Fisterra. Kan nog 12 dagen wandelen, voor vrouwtje mij komt ophalen. Dwz. 17,08 of 24,58 kilometers gemiddeld per dag. Wat het worden gaat? Niemand weet het. Mijn lichaam zal het mij vertellen. We maken het wel mee. Tot later Geert

Zo 10/10/10

Weg van het platte land.

Vanaf vandaag volledig afgelopen met de eindeloze en vermoeiende vlakte van Castilië e León We staan met onze voeten op de Montes de León. Vandaag lopen we door heel wat dorpen die gedoemd waren om te verdwijnen maar dankzij de camino weer opleven.

07u.16 Gregoriaanse muziek galmt door albergue. Te laat om ons wakker te maken, wij zitten reeds te genieten van ons zelf ineen geknutseld ontbijt. Oploskoffie, Frans brood van gisteren, banaan, salami, Caprice des Dieux en yoghurt. Al minder gekregen op de camino.

Het is nog rustig in Astroga als we vertrekken, maar komen toch al heel wat pelgrims tegen. Het klopt wat de hospitalera ons twee dagen geleden vertelde, heel veel Spanjaarden die een stuk van de camino lopen maar nog veel meer met de mountainbike. Om de twee minuten rijden er ons groepjes mountainbikers voorbij. Het parcours leent er zich ook toe. Prachtige paden speciaal aangelegd voor de camino, langzaam klimmend naar het hoogste put van de camino. De dorpjes die we door lopen voelen soms middeleeuws aan. We lopen terug door een aangename, heuvelachtige groene streek.

Mooie cijfers vandaag op de camino. We zijn vandaag 10/10/10 en om 10:10':10'' liepen we op 1010 meter hoogte toevallig of niet... Dacht op dat ogenblik ook aan iets heel speciaals en genegen voor mij ! ? Even daarvoor liep Michel zijn 2222 ste kilometer.

Wat het weer van vandaag betreft: veel wolken, af en toe wat zon en lekker fris aan de vis. We lopen boven de 1000 meter en je voelt het hoor. Voor morgenvroeg liggen de handschoentjes klaar. We vertrekken op 1440 meter en klimmen dan naar het hoogste punt van de camino "Collado de las Antenas" gelegen op 1515 meter.

Na 26 km hielden we het vandaag voor bekeken. Zondag voor iedereen, ook voor een pelgrim. Trouwens, er is nog werk aan de winkel vandaag. We verblijven in Foncebadón op 1440 meter hoogte in albrgue parroquial Domus Dei, gelegen in een stuk van de kerk, plaats voor 18 pelgrims. Hier zelfde principes als een paar dagen geleden in Bercianos del Real Camino. Donativo, meehelpen met het eten, met zijn 18 aan tafel, bezinnen na het eten, afwassen... Zie je wel, er was nog werk aan de winkel. Een pelgrimstocht is geen plezierreisje. Eigenlijk aanraders zulke albergue, misschien niet voor iedere dag

Tijd om af te sluiten want mijn ogen vallen dicht. Tot morgen Geert.

Locatie

Op 10/10/10 om 10:10:10 stond ik hier op 1010 meter hoogte. Verzonden vanop iPhone met App. BlogPress

Location:Brazuelo,Spanje

Za 09/09/2010

Naar de voet van de Montes Leon.

Hóla! Wat zijn we laat vandaag 07u50 en onze voetstappen geven wat klank aan het dorpje Villar de Mazarife. Hier slaap nog iedereen. Leuk dorpje met alles wat een pelgrim nodig heeft. Dus niet zoals in mijn gids die vermelde dat er niets te verkrijgen was. Als we het dorp verlaten is het nog donker. Kan moeilijk anders met dreigende zwarte wolken boven ons hoofd maar we vertrekken zonder regen. Hout vasthouden!

Het wordt vanaf vandaag weer aangenamer om te wandelen. Weg met het monotone landschap. Ook gisteren reeds een hele tijd door een aangenaam heidegebied gelopen. De eerste 13 km vandaag liepen we nog over kaarsrechte vlakke wegen. Kwam daar nog bij dat mijn stukje hout dat ik vasthield sinds vanmorgen na enkele kilometers drijfnat was. Een echt Spaans onweertje over ons heen en een jankende, verdwaalde kat achter ons aan. 't beestje kon precies ook niet lachen met het weer en besloot na enkel kilometer toch naar onder een boom te blijven zitten. Eindelijk van dat kattengejank af. (filmpje volgt als ik wifi vind)

11u.00 We lopen over de oude van oorsprong Romeinse brug over de Rio Óbrigo, één van de beroemdste monumenten van De camino. Alleen spijtig dat de brug volledig in de steigers staat om een flinke opknapbeurt te krijgen. Hier praat ik even met een man van 76 jaar, afkomstig uit Antwerpen maar woont al meer dan 45 jaar in Genappe net onder Brussel. Hij is vertrokken uit Arles in Frankrijk en loopt in zijn eentje naar Santiago. Hier doe ik mijn petje voor af. Nog zo jong van hart en geest zijn op die leeftijd, daar teken ik voor.

12u.15 We zijn in Santibáñez de Valdeiglesias : tijd om onze picknick op te eten en wat op te drogen in de plaatselijke parochiecentrum met cafétje. Gisteren was ik in Leon wat mondvoorraad gaan kopen, terwijl Michel via de telefoon samen met zijn dochter zijn terugreis aan het regelen was. Ik had zijn lievelingskaas 'Caprice des Dieux' gekocht die hij al heel de tijd had moeten missen. Hij was aangenaam verrast en wist niet hoe ik wist dat dat zijn lievelingskaas was. (Ik had het hem een paar dagen geleden horen vertellen tegen iemand anders)

Na onze picknick vertrekken we voor de laatste 12 km van vandaag. Het zonnetje komt erdoor en lopen weer over aangename paden in een groene omgeving. We klimmen richting Cruceiro Toribio. Eens we daar boven zijn hebben we een prachtig zicht op Astroga, onze bestemming voor vandaag.

Slapen vandaag terug in een albergue waar 154 bedden zijn. Het is een aangename albergue met kamers van 4 personen. We liggen met twee Spanjaarden die een stukje van de camino lopen nu ze enkele dagen vrij hebben. Geen twee seconden zwijgen die mannen; ook tegen ons niet alhoewel we er niet veel van verstaan. Vandaag, zeker na de regen is het ook wasdag. We mogen alles afgeven en kunnen binnen 2 uren alles droog terug gaan afhalen. Dat is makkelijk, zo kunnen wij onmiddellijk Astroga gaan bezoeken. Zeer mooie stad. We bezoeken het voormalig bisschoppelijk paleis, ontworpen door Gaudi, en het 'Museo de Los Caminos'. Kathedraal gesloten wegens bruiloft. Dan maar ergens anders rondneuzen.

Drinken in een Ierse pub twee lekkere Guinness'en, doen boodschappen in de supermarkt want we gaan vandaag eens lekker zelf koken nu het kan. Alles om te koken is aanwezig in albergue. Reuze slaatje als voorgerecht, kalkoenfilet met champignonenroomsaus en pasta als hoofdschotel en een yoghurt als dessert dit alles doorgespoeld met een goede fles lekkere Rioja. Minder moet dat niet zijn!

Nu nog strijken en alles terug is rugzak steken waarna ik mezelf in mijn slaapzak steek en mijn rolluiken sluit want mijn kaarsje van vandaag is opgebrand. Er stonden ook vandaag weer meer dan 31 km. op de teller. Slaap zacht. Hasta mañana Geert

Vr 08/10/2010

Op weg naar 2000 jaar pelgrimsgeschiedenis. Op weg naar Leon.

Het wordt druk de komende dagen! Het wordt heel druk de komende dagen vertelde de gastvrouw ons gisteravond tijdens het pelgrimsmenu dat trouwens zeer lekker en ruim voldoende was. De Spanjaarden maken de brug vertelde ze ons, sommigen 4 dagen, anderen 5 dagen verlof en wandelen dan met velen een stuk van de camino. Zo vertelde ze ons ook dat de albergue vanaf morgen een paar dagen volledig volzet is met Spanjaarden die in groep een stukje de camino afleggen. Ik maak me weinig zorgen, ik loop al heel de tijd met met slaapmatje van 500 gr. te zeulen in mijn rugzak. Als ik het één dezer dagen kan gebruiken heb het niet voor niets meegenomen.

Michel en ik hebben besloten om niet in Leon te blijven, naar lopen na wat monumenten te hebben bezocht door naar een kleiner plaatsje achter Leon. Het in- en uitlopen van Leon is een drukke en gevaarlijke route volgens mijn gids. We overleven het wel zeker?

Gisteren tijdens pelgrimsmenu weer zitten babbelen met een bont gezelschap. Italo-Zwitsers koppel, een dame uit Panama, een dame uit Hawaï, een Spanjaard, Italiaan, Fransman, en een klein Belgske. Voor zij die de camino plannen : doe zoals de Zwitser, schrijf alle nationaliteiten op waarmee je aan tafel hebt gezeten. Gisteren voor hem, ééntje meer, die van Panama. Zijn tussenstand: 29 !!!

Om 07u30 vertrokken na een zeer goed ontbijt in albergue Net voorbij Puente de Villarente verkeerd gelopen! Vergeten rechts af te slaan en verder gelopen langs smal strookje van de zeer drukke weg richting Leon. (Zie filmpje. Klik op "mijn caminofoto's" > Camino Frances)

10u.00 We lopen Leon binnen langs saaie industriepark en grauwe woonwijken. Gevaarlijk vind ik het niet. Men heeft hier geïnvesteerd om de pelgrim veiling in Leon te krijgen. Zo liggen er een paar splinter nieuwe voetgangersbruggen over de drukke ringweg.

10u.25 We lopen oude stad binnen langs stadspoort en oude ommuring. Eens binnen krijg je een aangename oude stad voorgeschoteld. Smalle straten, gezellige winkels, leuke pleinen. Bezoeken de mooie kathedraal met prachtig voorportaal en gebrandschilderde ramen. Zeer mooi, maar Burgos had ietsje meer te bieden. Lopen Slovenen weer eens tegen het lijf zoals iedere dag trouwens. Lopen langs basiliek San Isidore en Hospital de San Marcos. Vooral het laatste is een prachtig gebouw omgebouwd tot een museum en een prachtige parador.

12.15 Lopen Leon terug uit. Hier geldt hetzelfde als tijdens het binnenlopen...

14u.00 we zijn in La Vergin del Camino. Hier kan men tussen twee routes kiezen. Een korte langs de drukke N-120 of een langere via een eenzaam gebied met weinig voorzieningen volgens mijn gids. Wij kiezen voor de rustige maar iets langere route. Het blijkt een goede keuze te zijn. Zeer aangenaam gebied om door te wandelen zeker nu het zonnetje zich weer laat zien en voelen na een miezerige voormiddag. Alleen is Dana Winner ook weer van de partij met haar westenwind.

17u25 Villar de Mazarife : hier houden we het vandaag voor bekeken na 35 km stappen en bezoek aan Leon. Er zijn in dit dorpje 4 albergues wij kiezen voor Tio Pepe net over de kerk. Michel en ik hebben geluk, er rest enkel een tweepersoonskamer voor 26,5 euro pp. avondeten en ontbijt inbegrepen en er is wifi, wat moet een pelgrim nog meer. Pure luxe voor "echte pelgrims" zoals wij.

Maak dankbaar gebruik van de wifi om foto's en filmpjes bij te werken, maak een lange babbel met het thuisfront via Skype (kost me niets en werkt perfect met iPhone ) en geniet van't lekker avondeten en van heerlijke rustig nacht.

Morgen volgens de voorspellingen een zeer natte dag. We laten het u weten. Tot later. Geert.

Locatie

Mijn caminofoto's zijn bijgewerkt. Klik links op link. Veel kijkgenot. Verzonden vanop iPhone met App. BlogPress

Location:Valdefresno,Spanje

Locatie

Eindelijk nog eens gelukt om mijn locatie door te sturen. Klik hieronder om de locatie te zien in Google maps ... Klik in Google maps op menu "Meer..." rechtsboven om foto's, films enz. te zien van de omgeving... Verzonden vanop iPhone met App. BlogPress

Location:Calle Romero,Villasabariego,Spanje

Do 07/10/201

Ja, het kan! Ja, het moet! We blijven verder lopen op de eindeloze vlakte.

Gisteren slecht nieuws gekregen vanaf het thuisfront. Nicht van mijn vrouw is vrijwillig uit het leven gestapt. Zal met mijn gedachten zeker aanwezig zijn en wens heel de familie sterkte toe.

De planning voor vandaag is zo ver mogelijk lopen om zo snel mogelijk uit deze woestijn te geraken. Het wordt moeilijk, vandaag met een stuk van 8 km en eentje van 13 km met daartussen een boerendorpje. Hierna liggen de dorpjes weer wat dichter bij elkaar. We naderen dan ook het grote Leon.

Ik voel op dit ogenblik wat vermoeidheid in mijn achillespezen. Smeer wat voltaren-gel en stap op het tempo van Michel, zo valt het best mee voor mij. Michel heeft het wat moeilijk, maar wat wil je na 65 dagen stappen, hiervoor doe ik mijn hoed (petje) af. De laatste dagen ben ik precies in een verbrokkeld peloton van oudjes terechtgekomen. Maar ze slepen er zich allemaal doorheen, 't zijn echte doorzetters.

06u17 Ik begin eraan, want ik ga Michel wat helpen in de keuken. Hij maakt met het oude brood dat rest van gisteren "verloren brood". Smaakt heerlijk met wat honing en een warme chocomelk. Energie voor onderweg, we zullen het nodig hebben .

07u30 We vertrekken weer onder een sterrenhemel. Alleen hoop ik dat het niet zoals gisteren wordt. Vertrekken met sterren maar na enkele kilometers onder een grijs wolkendek, tot aan de finish en net op tijd binnen voor de regen.

09.00 Ik loop El Burgo Ranero binnen en hoop dat er een winkel is om wat mondvoorraad te kopen, want heb niets meer om te eten. Stel dat ik die met zijnen hamer tegenkom tussen twee dorpjes in het grote niemandsland. Daar zijn alleen wat stoppels te krijgen.

Geen levende ziel in dit dorp te bespeuren. Alleen de haan op de kerktoren zag ik even bewegen maar het kan ook een fata morgana geweest zijn in deze woestijn. Dus we lopen maar verder zonder iets om te eten. Ik heb nog twee energie-gels voor als ik een appelflauwte krijg.

Men probeert het de pelgrims wel wat aangenamer te maken door langs de weg platanen te planten en zo wat schaduw te creëren tijdens de hete zomers. Hoeveel het er zijn weet ik niet maar loop nu al kilometers ver om de 10 meter voorbij een jonge plataan.

Voorbij het kerkhof staan we weer voor een eindeloos lijkende vlake. Nog 13 km. Tot het volgende plaatsje. Weer eens knopje omdraaien en verder gaan met de gedachte : morgen zijn we in Leon. Na 11 km een bocht! Moet wat snelheid minderen of ik vlieg eruit. Dit waren mijn voeten en benen niet meer gewoon!

Net voor Religos loop ik Jonh Kim, de Zuid- Koreaan, voorbij die op een bank wat zit te rusten. Het gaat niet zo goed met hem, hij heeft last van een gezwollen enkel. Wens hem sterkte en een goede camino en loop verder. .

11.30 religos : voor zij die hier ooit zullen passeren : stop niet aan eerste bar waar iedereen stopt maar loop door naar bar La Torre 300 meter verder. ambiance verzekerd! De baas is een attentie op zich. Tortilla (omelet) con pan en jamon con pan en dos chevezas voor geen zes euro. Bij het verlaten van Religos zowaar een heuvel in de verte. Nog even volhouden en het psychologisch zwaarste stuk van de camino is ook achter de rug.

13.30 Mansolla de las Mulas : eindelijk nog eens een plaats waar wat te beleven valt. Levendig historisch stadje waar zowaar winkels en banken zijn. Dat was al even geleden dat we er nog tegengekomen waren. Maar we lopen verder, nog 6 km erbij, tot in Puente Villarente. Dit is weer net langs een weg en zelfs een zeer drukke . Bij het binnenlopen van dit stadje zelfs gevaarlijk kort langs deze drukke weg en over de brug slechts 50 cm voor de voetgangers. Onverantwoord gevaarlijk. Men zoek wel een alternatief als er slachtoffers zijn gevallen.

Om 15u.00 na 33 km stoppen we ermee. Zitten nu in een goede albergue waar we deze avond ook kunnen blijven eten. Wasmachine draait op volle toeren, dan kleertjes in de droogkast een handstrijkje en zo kunnen we morgen proper en net richting Leon, de grote stad.

Tot morgen. Geert.

Wo 06/10/2010

Verder ploeteren op het monotoon tapijt.

Gisteren avond heel lekker gegeten in bar van dit boerengat. De eigenaar van de bar is ook een pelgrim in hart en nieren. Het was reeds lang geleden dat er zoveel volk was voor het pelgrimsmenu. Ruw geschat 40 pelgrims in een apart zaaltje van de bar. Kan ook niet anders want een andere optie is er niet, tenzij je 18 km met avondeten wilt zeulen. Na het eten liet de eigenaar van de bar enkele foto's zien van wat ons nog onder onze voeten zal doorgaan.(hopelijk) Er komt dan toch nog een einde aan deze monotone velden. Of het voor vandaag zal zijn weet ik u later te vertellen.

Wat mijn nacht betreft: zeer goed geslapen tussen heel wat snurkers en een paar kuchende oudjes. Heb mijn stoppen wat dieper in mijn oren gestoken en hoop dat mijn buren dat ook gedaan hebben want ik denk dat ik me deze nacht eens goed heb later gaan. Voel mezelf uitgeslapen.

Michel, de man die vanuit de Vogezen is vertrokken en reeds 65 dagen onderweg is, stuurt erop aan om, zover mogelijk samen verder te lopen om vooral 's avonds niet alleen te moeten eten en, af en toe onderweg iemand tegen te komen die je goed kent. Samenlopen overdag doet niemand, iedereen loopt hier apart op zijn eigen tempo.

06.u45 Ga eraan beginnen : genoeg inleiding geschreven, tijd voor het echte werk. Aan de wastafel vertelt mijn buurman van deze nacht mij, dat ik ongelofelijk veel werk heb verzet, "door de stoppen heen". Chorizo !!! Wat mij betreft. Ik ben fris en monter.

07.45 vertrokken onder prachtige sterrenhemel. Van een ster gesproken, ik bewonder er nu telkens één als ik mijn iPhone bovenhaal. Ben er al een beetje over. Aan iPhone verslaafden ('k weet dat er zijn die mijn blog lezen) kan men de glasplaat vervangen?

Het begin van vandaag is zeer aangenaam : kronkelende paden door bosje langzaam naar boven naar de top van een heuvel (bult). Eens boven ligt er weer een aarden oceaan van akkers voor ons, doormidden gesneden door oude bekende : de N-120. Een weg met daarnaast een pad kilometers ver. Knopje omdraaien en verder gaan, Geertje.

09u.45 We zijn in Terradillos de los Templarios. Moet hier stoppen om wat te eten en een ccl. M'n ontbijt van deze morgen is al verteerd. Om te tempelieren is het nog wat vroeg maar aan de naam van dit dorpje moet het nochtans mogelijk zijn.

13.00 Sagum : snel doorlopen, spreekt mij totaal niet aan deze stad.

Camino is als het leven, mooie tijden, slechte tijden, je moet er door. Doorzetten is de boodschap, des te sneller ben je door een mindere periode.

Bercianos del Real Camino.Hier stoppen we na 32 km. Nog een groter boerendorp als gisteren. Wat de albergue betreft: een lemen gebouw waar ze in Bokrijk jaloers op zouden zijn. Hier word je gecontroleerd op vlooien! Als er een vlooienbeet wordt vastgesteld : alles ontsmetten. Ik was er niet bij, maar vier andere pelgrims wel. Moeten apart slapen. Vloer van keitjesmozaïek, gewoon prachtig. Eerste albergue die werkt met een Donativo. (betaal wat je wil) Samen koken, met wat ospitalera en priester kunnen kopen hebben met de donativo van gisteren. Bezinnen in kapel. Met 40 aan tafel Veel te weinig gegeten! Maar heeeeel speciaal. Tot een volgende Geert

Di 05/10/2010

De eindeloze horizon van Palencia

Langere afstanden tussen de steden en dorpen betekent ook dat de albergues voller zitten. Zoals deze nacht, een albergue met 52 plaatsen op een paar bedden na allemaal bezet. Als men dan 's avonds naar de bar gaat om een pelgrimsmenu te eten zit je met meerdere pelgrims aan de tafel. Hier wordt dan ook de etappe van morgen besproken. Wat deze etappe betreft kan je kort en bondig zijn. Oftewel loop je tot de volgende albergue en stop je na 19 km ofwel loop je naar de tweede albergue en staat de teller op 36 km. We zitten met z'n acht (acht verschillende nationaliteiten Bel, Fra, Ned, Can, Bra, Pol, Ier, Eng) aan tafel en besluiten om in groep er een marathon van te maken. 'k Ben benieuwd hoeveel er gaan afhaken na 19 km. Wat mij betreft, ik maak praktisch nooit plannen en loop op m'n gevoel. We voel straks wel na 19 km, wat ik doe vandaag.

06u30. We beginnen vroeg want om 07u.30 moet iedereen buiten. 07u.00 ik ontbijt in de albergue. 2 industrieel vervaardigde boterkoekjes, ccl en warm fruitsapje geserveerd door een brombeer van een Spanjaard.

Wat de etappe van vandaag betreft: lopen tussen paaltjes : recht toe recht aan, (zie foto) geen variatie in het landschap, een oceaan van eenzame akkers, val bijna in slaap terwijl ik aan het wandelen ben.

Om 11u.15 lopen we door Crrión de los Condes, eindelijk eens wat anders. Hier eet ik een broodje callamar en voorzie me van wat eten en drank voor de volgende saaie 17,5 kilometer. Ik loop dus door want ik wil dit stuk van de camino achter mij hebben.

Probeer het hoofd koel te houden zeker als mijn iPhone tegen de vlakte gaat en het scherm volledig gebarsten is. Alles werkt nog maar kan op dit ogenblik niet genieten zoals de dagen voorheen.

Samen met Michel kom ik na ruim 36 km toe in een boerengat dat Calzadilla de la Cuesa noemt. Verblijf in een albergue maar 't is precies een bejaardentehuis met een stuk of zes Chinezen die niet anders doen dan giechelen. Rustig blijven Geertje !

Ga nu naar de dorpsbar om iets te eten. De enige optie vandaag want een winkel is hier ook niet.

Wat morgen volgt wil ik nu nog niet weten, dat lees ik morgenvroeg wel in mijn gids.

Stel daarnet ook vast dat ik net over de helft van mijn camino ben. Toch nog iets positief vandaag. En ook het weer was zalig vandaag en als het eten nu nog lekker is, kan ik nog met een goed gevoel naar bed.

Tot morgen Geert

Om 18u00 komen er dan toch nog twee toe die gisteren besloten hadden tot hier te lopen. Vier die dus hun woord hielden.

Ma 04/10/2010

06.45 word ik wakker na een goede nacht in een splinternieuwe albergue. Alles pik fijn in orde. Moest mijn was niet zelf doen. 6 Euro betalen en na mijn pelgrimsmenu in de plaatselijke bar waren mijn kleren proper en droog.

Adviezen zijn er om te volgen. Vandaag café cortado genomen ipv ccl. Proef geen verschil, ik denk zelfs dat het hetzelfde is als mijn ccl. Ofwel heeft de barman mij niet goed verstaan. Morgen beter opletten als men een café cortado klaar maakt.

07.45 koud en zwaar bewolkt. In de voormiddag voorspelt men nog regen. We zien wel. We vertrekken, naar waar? We zien wel wat de dag schept. Als na een kilometertje uit het dal komt een blauwe hemel voor mij en donkere wolken achter mij. De vraag is nu gaat hetgeen wat voor mij is naar wat achter mij is, of komt hetgeen wat achter mij is naar hetgeen wat voor mij is? Ik hoop het eerste. Doorstappen is de boodschap. Een strakke bries uit het westen is ook vandaag weer van de partij. Windmolenparken draaien weer als gek. Gisteren draaide er niets, ik denk dat er te veel wind stond.

08.50 San Anton: ruïnes van een oud klooster en ziekenhuis. Een van de 400 ziekenhuizen in Europa van de orde van Sint-Antonius. Een multinational avant la lettré.

Even later loop ik oude bekende Michel voorbij. Samen lopen we door Castrojeriz nog eens een prachtig stadje met prachtig gerestaureerde huizen.

Na dit mooie stadje weer een kuitenbijter, één van de laatsten voor de komende dagen. Boven aangekomen een prachtig zicht op de meseta die nu achter ons liggen (Meseta of Spaanse hoogvlakte, zijn platte heuvels met groot plateau waar het verschrikkelijk kan waaien zoals gisteren en ook vandaag)

11.20 Puente Fitero : weer zo een prachtige oude brug, gebouwd om pelgrims veilig aan de overkant van de rivier te loodsen.

11u.45 Brood en tomaat gekocht en samen met de salami en kaas van gisteren weer een picknickje gepleegd, in een lekker zonnetje.

12u.30 We vertekken terug. Wat volgt is een woestijn van graanstoppels gedurende 12 km. Gelukkig op een zeer vlak terrein, maar weer met een stevige westenwind. Ik loop het traject in net twee uren. Dat is aan een snel tempo maar met mijn stokken is het net ietsje makkelijker dan zonder. Niet verwonderlijk dat ik heel wat pelgrims voorbijsnel.

Het laatste stuk van mijn tocht vandaag vertelt alles over het landschap voor de komende dagen. We lopen langs het Canal de Castilla, bijgevolg over een biljart.

Wat staat er vandaag op de teller: 32 km volgens de gids, 34 volgens de gps van Michel die ook hier in Frómista in de albergue verblijft.

Frómista is een stadje met een prachtig Romaans kerkje, wat deze avond nog op het programma staat net zoals het dagelijks pelgrimsmenu en een paar pintje ergens in een plaatselijke bar.

Probeer deze avond ook eens een balans op te maken van hoeveel ik reeds gedaan heb en van wat er nog komen moet. Denk dat ik een heel stuk voor lig op mijn planning. Loop gewoon op m'n gevoel, we zien wel. Er is ook nog zoiets als een Epílogo a Fisterra (wat is dat?). We zien wel hoe het verder gaat. Ik laat het u zeker weten.

Tot morgen. Geert

Zo 03/10/2010

Van de drukke stad op weg naar de eenzaamheid van de Meseta.

En druk was het gisterenavond in Burgos, geen doorkomen aan. Allerlei optredens, lichtshow op de kathedraal, ambachtelijke markt. Drukte alom, iets wat ik niet meer gewoon was de laatste dagen. Ik ben dan ook vroeg in bed gekropen en gelezen wat me vandaag te wachten staat.

180 Km scheiden mij van de volgende grote stad León. Het wordt een week in de eenzaamheid. Velden, kleine dorpjes, enkele stadjes...

Het eerst deel vandaag, na de stad te zijn uitgelopen is nog een aangename wandeling langs de Rio Arlazón die ik reeds ken van gisteren.Vanaf dan niets dan eenzaamheid in de hoogvlaktes van Castilië. Kleine dorpjes waar niets te beleven valt, uitgestrekte graanvelden waarvan enkel nog stoppels overblijven in deze tijd van het jaar.

Waarschijnlijk worden de verslagjes iets minder lang en interessant als voorheen. We zien wel wat komen gaat en hopelijk lopen we geen blessures op. Tot op heden zo goed als geen problemen te melden met mij . Voeten zien er nog steeds gaaf uit, alleen wat uitslag rond mijn enkels. Denk dat het komt door het stof van de laatste dagen. Een soort eczeem. Smeer wat zalf en 't zal wel verdwijnen.

06u.15 Mij bovenbuur begint eraan. Ik dan ook maar. De dagelijkse rompslomp waar ik me doorworstel.

07u.15 ben vertrokken na ontbijt in albergue 07u.30 kom mijn beste vriend tegen : Mister Bancontact. Ik spreek ermee dmv toetsen en krijg een fikse beloning. Kan er weer een tijdje tegenaan gaan.

08u.00 Stipt en loop het laatste gebouw van Burgos voorbij. Dat ging vlot en rustig dat het was! Het wordt stilaan licht. Er hangen wat wolken boven mijn hoofd. Het is ook zeer fris vandaag en trek voor het eerst mijn fleece aan.

09u.25 Tardajos : reeds 10 km gelopen, het wordt vandaag niet zo een mooie dag als gisteren. Men voorspelt slechts 15 graden vandaag dat zijn en 10 minder dan gisteren. 09u.50 Rabé de las Calzadas na 12 km rits ik mijn pijpen aan mijn broek en loop voor het eerst met lange broek. Veel te fris aan de benen. 11u.30 Hornillos del Camino : koop wat eten en geniet van mijn picknick. Moet wel alles goed vasthouden of het gaat vliegen. 12.15 Ben terug op weg. Als even buiten het dorp de weg naar boven gaat grijp ik naar mijn wandelstokken. Oeps die staan nog aan de ingang van de winkel. Snel even teruglopen om ze te halen dat zijn 2 km extra.

De laatste 11,5 km van vandaag worden een echte calvarietocht rukwinden tot 70 km/h regen en modder die ongelofelijk aan de schoenen kleeft.

14u.30 Kom tot in Hontanas en verblijf in een splinternieuwe privé albrgue. Wat een rustige tocht moest worden is een zeer zware geworden dankzij het weer. Steek mijn kleren in wasmachine en droogkast en voor de rest ga ik eens goed rusten, want ik heb het nodig. Was een zeer zware dag vandaag. 30 km op de teller. Ga een dutje doen en eet starks een pelgrimsmenu in de bar. Meer zit er vandaag niet in. Tot morgen Geert.

Locatie

Mijn gezonheidswandeling voor vandaag zit er op. Laatse 10 km een helse tocht. Regen wind modder. Verslag volgt. Verzonden vanop iPhone met App. BlogPress

Location:Calle Real,Hontanas,Spanje

Za 02/10/2010

Op weg naar Burgos

Deze morgen toen ik wakker werd bleek er een Hongaars meisje in het bed boven mij te liggen. Ze was laat toegekomen gisteren omdat ze haar ouders was gaan oppikken in Burgos. Die lopen vanaf vandaag mee met de dochter en willen toekomen voor 6 november wanneer de Paus in SdC zal zijn. Ik, noch John hadden iets opgemerkt. Dat wil dus zeggen dat we beide goed aan het slapen waren. De Hongaarse had een iets mindere nacht achter de rug wist ze mij te vertellen. Ook ik had gesnurkt maar met die Koreaan kon ik beter niet meer slapen want je haalt SdC niet vertelde ze me. Ik heb goede oordopje en merkte er niets van.

Wat staat er vandaag op het menu? Een keuze maken tussen twee routes naar Burgos. De eerste loopt langs de rode draad van de afgelopen dagen, de N-120. Tweede mogelijkheid is de iets langere route door een bosrijke omgeving en welke loopt langs Atapuerca en Villafria. In dit laatste dorpje kan men de bus maar Burgos nemen en zo de onaangename 11 km door het industriegebied vermijden en heeft men ruim een uur meer tijd om Burgos te bezoeken. Ik blijf waarschijnlijk de camino trouw en loop heel het traject tot Burgos.

06u30 we beginnen aan onze dagelijkse inpak, ontbijt, voeten insmeren, toilet. Tijdens ontbijt legt de gastheer mij uit hoe ik naar Burgos moet lopen. Er zijn geen twee manieren zoals in mijn gids beschreven maar wel een stuk of vijf. Krijg heel de uitleg met kaart erbij, si!?, si!?, si?!, señor, versta er de ballen van. Mucho gracias señor Om 08u00 zijn we op weg naar het grote Burgos. Alleen John is weer niet te houden. Haal hem makkelijk in met zijn kleine beentjes.

Na enkele km een Menhir welke herinnert aan de grote veldslag van 1054 tussen Castilië y Leon en Navarra.

De archeologisch site waar zeer belangrijke prehistorische vondsten werden gedaan en ongelofelijk interessant blijk te zijn, laat ik links liggen. Het ligt trouwens 3 km van de route af. Kom nog wel eens op verlof in deze streek om te genieten van deze prachtige omgeving en te verblijven in enkele paradores (waardevolle historische gebouwen omgevormd tot hotels).

Net als gisteren passeer ik enkele dorpjes waar geen levende ziel te bespeuren is.

Ook vandaag is de weg bezaaid met prachtige kleine paarse bloempjes. (zie mijn caminofoto's) Ook van de partij vandaag, een kuitenbijter maar eens boven ziet men Burgos reeds liggen. Nog 14 km in vogelvlucht vertelt mijn gps me.

Loop ook langs verlaten militair domein afgesloten met pikkeldraad. Past niet echt bij camion want alle nationaliteiten vormen hier één blok en spreken één taal. Pelgrimstaal : een hutsepot van alle talen door elkaar, en toch verstaanbaar. Het kan soms eenvoudig zijn.

Vandaag meestal geasfalteerde weg Dat loopt lekker.

10u.15 Orbapneja Riopico weer niets te beleven. Net voorbij dit dorp moest ik over de snelweg een klein wegje links nemen om zo het vliegveld en industrie te vermijden vertelde mijn gastheer mij deze morgen. Bestudeer het kaartje dat ik meekreeg en besluit deze route maar te volgen, wat achteraf een goede keuze bleek te zijn. Slechts één fabriek en één weg oversteken om vervolgens aangenaam langs de de Rio Arlazón tot in Burgos te lopen. Waarom maak men hiervan geen officiële camino ipv langs het vervelende industriepark.

12u.45 na ongeveer 25 km staan we voor de albergue .Deze gaat pas om 13.00 open. Het is weer een prachtige slaapplaats. Volledig gerenoveerd, slaapplaatsen in grote zalen waar bedden staan in nissen per vier. En slechts 4 euro te betalen.

Om 14u30 bezoek ik de kathedraal van Burgos. Pelgrims moeten maar de helft betalen. 2,50 Euro en ik sta in één van de prachtigste kathedralen die ik ooit bezocht heb. Daarbovenop loop ik een paar oude bekenden tegen het lijf. Michel van in SJPdP, Olivier en Marisa. Een hartelijk weerzien vooral met Michel. Ik had hem reeds een week niet meer tegengekomen. Marisa neemt vandaag de bus naar Astroga (een 200 km verderop) wegens onvoldoende tijd. Zo kan ze toch in SdC geraken. Die zien we niet meer terug. Olivier heeft twee dagen geleden nieuwe schoenen gekocht en zit nu met een pijnlijke achillespees. Gaat naar dokter, want kan zo niet verder. Het kan soms snel veranderen. De ene dag voel je je als een hinde, de andere dag lig je in bed.

Heb om vijf uur reeds lekker gegeten in een restaurant met wifi. Hierdoor heb ik weer enkele foto's kunnen toevoegen aan "mijn caminofoto's". 19u.15 Ga nu nog wat rondlopen in stad want er zijn allerhande activiteiten aan de gang. En loop hier niet alleen. Denk dat heel Spanje vandaag in Burgos rondloopt. Morgen een ander verhaal. Geert.